Woensdag 9 november houden de vakbonden een grote stakingsdag. Dat doen ze voor onder andere meer koopkracht en betaalbare energieprijzen. Maar Unizo en Voka zijn niet te spreken over de actie. Voka wijst erop dat de bedrijven het nu al moeilijk hebben: de kosten lopen op door de hoge inflatie die leidt tot hogere lonen en hogere energieprijzen.
En die kosten kunnen niet volledig worden doorgerekend aan de consument, klinkt het. Tegelijkertijd wordt er een recessie verwacht, wat weegt op de orderboeken en de inkomsten. “Bedrijven moeten hun reserves aanspreken om de recessie door te komen”, aldus Voka in een persbericht.
Volgens Voka bereidt elk Europees land zich voor op een moeilijke winter. “Alleen in België wordt er gestaakt omdat een loonstijging met 10% (door de automatische loonindexering, red.) niet genoeg is voor de vakbonden. Dit kan geen enkele onderneming begrijpen.”
“De concurrentiekracht van onze bedrijven vormt de basis voor de koopkracht van de Vlamingen”, stelt Voka-topman Hans Maertens. Maar “door nog meer loon te eisen bovenop de inflatie geven de vakbonden de concurrentiekracht een nieuwe mokerslag. Producten en diensten in andere landen worden goedkoper waardoor bedrijven bij ons moeten sluiten. Met nu al een recessie en slechte vooruitzichten is staken ronduit onverantwoord en onaanvaardbaar.”
Unizo
Ook de reactie van Unizo is afwijzend. “De vakbonden blijven blind voor de problemen waarmee de bedrijven geconfronteerd worden en gijzelen schaamteloos onze economie”, zegt Unizo-topman Danny Van Assche.
“Geen greintje begrip” heeft Unizo voor de vakbondsacties voor onder andere meer koopkracht en betaalbare energieprijzen. De organisatie wijst erop dat door de automatische loonindexering de lonen in België veel sterker stijgen dan bij de buren. “Volgens de Nationale Bank van België zullen de loonkosten in de privésector in België dit jaar bijna dubbel zoveel stijgen in vergelijking met het gemiddelde van buurlanden Nederland, Frankrijk en Duitsland”, klinkt het.
“Ondernemers hebben af te rekenen met een ongeziene loonindexatie, een oplopende loonkostenhandicap, een stijging van zowat alle kosten en de verminderde mogelijkheid om die effectief door te rekenen”, somt Van Assche op. Volgens hem is de koopkracht van de werknemers gegarandeerd dankzij de automatische loonindexering en steunmaatregelen voor de gezinnen.
“Er is gemiddeld genomen geen koopkrachtcrisis in België”, zegt de Unizo-toman. “En tóch voert men actie, legt men schaamteloos het land plat en wil men extra loonsverhogingen. Dit is de mensen blaasjes wijsmaken en onze economie verder om zeep helpen.”
