Joke Soetewijn (49) hoorde van een vriendin dat Tuincenter Beeckman de deuren zou sluiten. “En dus kom ik voor de laatste keer rondneuzen. Ondertussen heb ik al een schattig nestkastje en een zak mezenbollen gevonden. Mijn ouders hadden zelf een winkel in Kapellen en gingen een paar jaar geleden met pensioen. Dus ik weet wat voor een onwaarschijnlijke bende spullen je dan nog vanaf moet zien te geraken. Ik kom Christ en Ernst vandaag dus vooral helpen – en ondertussen mijn slag slaan”, knipoogt ze.
LEES OOK. Na 95 jaar zwaait Tuincenter Beeckman af: “We willen in schoonheid eindigen”
Een vreemd beestje
Ook Manu Loopmans (60) is een trouwe klant. “Ik kom hier al zeker twintig jaar minstens drie keer per week. “Ik kwam hier vooral plantjes, potgrond en dergelijke voor mijn mooie terras kopen, al ga ik vandaag met een elektrische vliegenmepper naar huis. Maar ik kom vooral om voor de laatste keer een klapke te doen met Christ en Ernst en hen succes te wensen. Je kon hier ook met de stomste vragen terecht. Die plant doet raar. Wat kan ik daar aan doen? En: onlangs had ik een vreemd beestje op een van mijn planten. Ik nam er een foto van en liet het hier zien. Ze wisten me meteen te vertellen wat voor insect het was en wat er tegen kon doen. Vandaag verdwijnt een Deurns monument dat ik zeker ga missen.”
Pop-up
Tuincentrum Beeckman werd in 1928 door de grootouders van Christ Beeckman (62) opgericht. 95 jaar en drie generaties later komt er dus een einde aan het verhaal. Of toch niet? “Er staat nog niks op papier, maar een tuinarchitect zou met zijn vrouw graag dit pand kopen en er een winkel openen waar men terecht kan voor alles wat je tuin nodig heeft. Het is géén overname – ze zouden vanaf nul beginnen, al zullen er dan waarschijnlijk wel heel wat van onze vaste klanten over de vloer komen.”
Een deel van de huidige stock wordt binnenkort aan derde partijen verkocht. “Van 1 tot 3 september is er hier op de Herentalsebaan een braderie en we overwegen om de winkel dan nog eens eenmalig, als een pop-up, te openen en de rest aan spotprijzen te verkopen. Alles moet weg!”
Groene vingers
Eric Lambrechts (61) verhuisde twee jaar geleden van Schoten naar Deurne en is sindsdien vaste klant bij Tuincenter Beeckman. “Ik heb groene vingers en kwam hier mijn plantjes kopen. Verder kon ik hier ook terecht voor alles wat mijn hond, een American pocketbully, nodig heeft. Nu kom ik voor de laatste keer koopjes doen. Ik heb alvast een halsband, leiband en een speelgoedje gevonden en nu ben ik nog op zoek naar een harnas. Een volledige uitrusting dus”, lacht hij. “Het is erg spijtig dat de winkel nu sluit want in de buurt zijn weinig of geen alternatieven en mijn beestje moet toch eten hebben he? Maar goed, ze hebben hun pensioen natuurlijk meer dan verdiend.”
Turnen
Heeft Christ al plannen voor haar pensioen? “Daar heb ik eerlijk gezegd nog niet echt over nagedacht. Een spannend vooruitzicht dus. Mijn man zal veel gaan sporten en zelf ga ik waarschijnlijk moeten gaan turnen. Ik ben het tenslotte gewend om elke dag bloempotten buiten te zetten en die ’s avonds weer binnen te halen. Daar ben ik telkens toch twee uur mee bezig.”
Maar eerst zijn er nog een paar praktische zaken aan de orde. “We wonen nu zelf boven de winkel en dus moeten we een nieuw huis zoeken. Zelf zou ik dat al een tijd geleden hebben ingepland, maar mijn echtgenoot heeft zoiets van dat komt allemaal wel goed. Een optimistische mentaliteit waar ik soms toch wel een beetje zenuwachtig van word.”
Een wijnkelder en chocolade
Christ is blij dat ze met pensioen kan gaan, maar heeft het er tegelijk toch ook moeilijk mee. “De steunbetuigingen zijn fenomenaal en heel wat vaste klanten namen een cadeautje mee. Zo hebben we inmiddels al een heuse wijnkelder en genoeg chocolade – men weet dat ik graag snoep – om tot Pasen 2024 toe te komen.”
Haar stem breekt even en ze haalt een zakdoek boven. “We proberen altijd ons best te doen en hebben veel vaste klanten die dat appreciëren, maar die zeiden dat nooit. Ze kwamen tenslotte maar een plantje kopen. Maar de afgelopen dagen kwam iedereen hier benadrukken hoe tof ze ons vonden. Dat komt echt hard binnen.”
Ook de onvermijdelijke verhuis vindt ze lastig: “Deurne is een volkse buurt waar iedereen met elkaar een babbeltje doet. Ik zie het niet zitten om naar een plek te verhuizen waar je je buurman niet kent. Maar zoals Ernst al zei: dat komt allemaal wel goed.”
Tuincenter Beeckman sluit zijn laatste dag af met een receptie, waar Ernst en Christ met hun vele vaste klanten het glas zullen heffen.
