Het levensverhaal van Stéphanie Ouachan leest als een sprookje. The American Dream, maar dan aan de Schelde. Het hoofdkantoor van haar bedrijf – Striktly heeft ondertussen al zeven kantoren en vijftig medewerkers – bevindt zich in het eeuwenoude Hessenhuis. Daar spreekt ze met mij af.
Ben jij de vrouwelijke versie van koning Midas? Het lijkt alsof alles wat jij aanraakt, in goud verandert?
Wat? Nee hoor. Al heeft dat ondernemen al in mij gezeten sinds ik kind was. Ik zocht toen al een oplossing voor elk probleem dat ik tegenkwam. Lag er vuilnis in de straat, dan trommelde ik mijn broer en zus op om dat op te ruimen. Ik kon als kleuter al lezen en schrijven. Ik had een bureautje en boekjes, waarin ik alles opschreef. Als mijn moeder mij bij bomma afzette, moesten dat bureautje en die boekjes mee. Anders kon ik niet spelen. Mijn bomma zegt: jij was al een ceo toen je 2,5 was.
Op je vijftiende verliet je de school. Hoe rijm je dat met de leerplicht in ons land?
Mijn thuissituatie was niet goed en vooral niet bevorderend voor mijn eigen ambities. Ik zou rockster worden. Wat ondernemen was, wist ik op dat ogenblik nog niet. Mijn enige voorbeeld was de televisie. Ik was ambitieus, had dans- en muziekopleidingen gevolgd. Op mijn vijftiende ben ik thuis vertrokken, maar naar school gaan, dat kon ik ook niet. Ik moest geld verdienen om mijn studiootje te betalen. Dus ben ik in het zwart gaan werken.
Bestond Child Focus toen nog niet?
Ik ben wel naar het JAC geweest, maar die luisterden niet naar wat ik wilde. Ze vertelden me wel dat ik oud genoeg was om op leercontract te gaan. Ook dat heb ik niet afgemaakt. Toen ik 18 was, ben ik vertrokken. Ik wilde rockster worden. In Los Angeles heb ik les gevolgd in de acteerschool waar alle grote filmsterren hebben gestudeerd. Ik zat er in de Studio of Angels, maar daar was ik dan weer dat Europees meisje. Daarom ben ik teruggekeerd naar België.
En dan?
Ik was 21. Mijn beste vriend was ondernemer. Hij raadde me aan om in de sales te gaan. Ik had geen ervaring, geen opleiding. Wie zou me aanwerven. Toen ik een vacature bij de VDAB zag, ben ik meteen naar het bedrijf gestapt. Ik werd ontvangen in zo’n glazen kantoor, van waaruit je alle medewerkers zag zitten. Ik zei: wat die mensen kunnen, kan ik ook, en waarschijnlijk zelfs beter. De baas moet toen hebben gedacht at iemand die zichzelf zo kan verkopen, dat ook met zijn product kan.
Ik was een haantje-de-voorste. Ik ben snel opgeklommen in dat bedrijf. Ik leerde het team managen. Maar de relatie met mijn chef verslechterde, dus stapte ik op. Dat was de aanzet naar mijn eerste bedrijf. Ik had de trucs van sales en management ondertussen onder de knie. Ik leer snel.
Dat eerste bedrijf was een beveiligingsfirma.
Een ex-collega had het idee om iets met camera’s en alarmen op te starten. Ik overtuigde hem om het uit te proberen. We zouden doen alsof we een bedrijf hadden en belden potentiële klanten. Dan zouden we ondervinden of er wel een markt voor was. We deden dat twee dagen en het lukte. Ik zag het helemaal zitten. De ex-collega wilde het bedrijf opstarten, met mij als extern manager. Dat heb ik geweigerd. Als je dit met mij wilt doen, is het fifty-fifty. Ik heb altijd op mijn strepen gestaan.
Hij besefte goed dat hij mij nodig had. Hij was een goede verkoper, ik een goede manager. Het eerste jaar draaiden we 700.000 euro omzet, het jaar daarop verdubbelde dat al. We groeiden streetwise, zes jaar lang. Het was een mooi bedrijf. Maar na een tijd vlotte het niet meer met mijn vennoot. We hadden een verschillende managementstijl.
In die periode leerde je ook Striktly kennen.
Het eerste contact met de voorloper van Striktly was er in 2013. Die zaak draaide niet goed. De manager vroeg mij om hem te helpen. Hoe pak je dit aan, Stéphanie? We hebben gepraat en er rijpte al snel een business plan in mijn hoofd.
Voor alle duidelijkheid, met software had jij niets op dat ogenblik?
Absoluut niet. Maar ik vond het interessant. Software verkopen, dat leek me zo gemakkelijk. Kantoortje openen, macbook kopen en klaar. Heerlijk. Ik kende niets van software, maar ik heb die eigenaar gezegd: ik wil jouw product niet verkopen, maar ik wil wel meedoen. Nu doe je het alleen en ben je niet succesvol. Delen is soms vermenigvuldigen. Samen kunnen we dit succesvol maken.
Na negen maanden was de deal rond. Maar ik was ook nog general manager en aandeelhouder van een beveiligingsfirma, én ik was mijn eigen huis aan het bouwen. Dat was druk. We hebben daarom beslist om de beveiligingsfirma te verkopen. De verkoop was succesvol en gaf me de financiële vrijheid om te investeren in Striktly.
Ook dat bedrijf is dan snel gegroeid.
Ja, maar in 2018 heb ik wel beslist om eerst te investeren in een volledig nieuw product. De ontwikkelaars hadden tijd nodig om dat te maken. Ik zou pas nadien investeren in sales en marketing. Het nieuwe product, onze Versie 8, zou klaar zijn in september 2019. Het werd januari 2020. Software ontwikkelen vraagt tijd. Gelukkig ben ik altijd optimistisch. Als het glas niet halfvol is, schenken we wat bij.
We maakten niet veel cijfers voor zoveel personeel. Maar ik focuste op klantentevredenheid. De klanten moeten van het merk, het product en van onze mensen houden. Ondertussen hebben we veel klanten omgezet naar onze nieuwe versie en die zijn heel gelukkig.
Je hebt zelfs happy controllers in dienst.
Ja, dat zijn medewerkers die ervoor moeten zorgen dat onze klanten succesvol zijn. Niet iedereen is een boekhouder. Vandaag zijn we een heel volwassen organisatie met een mooi product. Ik ben ceo, maar er zijn nog vijf c’s. Het product team heeft hard gewerkt. Het c-level team staat er nu. Nu zijn we vooral aan het meten wat we voor onze klanten moeten bij ontwikkelen.
Ik ben trots op mijn product, maar dat mag, hé. Het heeft veel geld gekost. Ik ben een perfectionist. Er is veel business software op de markt, maar ons product is het meest complete. Het ziet er niet moeilijk uit, want het is ook niet moeilijk. Dat vertaalt zich ook in de taal van op onze site. We leggen alles in eenvoudige bewoordingen uit. We worden vandaag constant gescout door andere softwarehuizen die met ons willen samenwerken of participeren. Dan denk ik: we are having too much fun!. We zijn nog te hard aan het groeien. We maken eigenlijk nu nog maar pas werk van onze marketing.
Je hebt het bedrijf ook zo georganiseerd dat je nog tijd vindt om te deejayen?
Voilà! Dat is mijn creatieve uitlaatklep. Ik ben een deep house deejay. Je kunt met niet boeken. Ik doe dit alleen voor mijn vrienden. Tijdens de coronaperiode heb ik veel tijd met vrienden doorgebracht. In die tijd ben ik naar een deejayschool gegaan. Ik heb veel lessen gemist, want Striktly slorpte al mijn tijd op. Maar ik leer snel, zoals je al weet. Nu mijn c-level team geïnstalleerd is, kan ik tijd maken om deejaysets samen te stellen. Ik heb een mengpaneel gekocht, het beste dat er op de markt is. Een bevriende deejay heeft me geleerd hoe ik het moet bedienen. In het najaar ben ik met al mijn medewerkers naar Ibiza geweest. Daar heb ik voor hen gedraaid. De sfeer was geweldig.
Wordt Tomorrowland jouw volgende project?
Nee. Striktly blijft mijn eerste en hoogste prioriteit. Ik heb mijn mengpaneel wel in een van onze kantoren gezet. Voor after work party’s. Maar de focus ligt op het bedrijf.
Beluister de podcast hier.
