Als je in Antwerpen voorbij de Royerssluis rijdt, valt je blik onvermijdelijk op de immense verbouwingswerken die de site al een tijd in zijn greep houden. Die werken lopen al een half jaar en zullen ook nog een hele poos duren, maar zijn van fundamenteel belang voor de toekomst van de stad en haar inwoners.
De Royerssluis verbindt de Schelde met het Albertkanaal in Antwerpen. Een strategisch belangrijke plek, weet Anthony Fémont (42), medeoprichter en -zaakvoerder van Aggéres, waarin ook zijn broer Olivier (44) mee de leiding heeft. “In geval van extreem hoogwater in combinatie met een defect aan de sluispoort aan de kant van de Schelde zou het water via de sluis voorbij de kering kunnen stromen. Als we in de toekomst meer uitzonderlijke regenbuien of flash floods krijgen, wat in de lijn der verwachtingen ligt, bestaat het gevaar dat Antwerpen via de Royerssluis overstroomt. We hebben vorig jaar in Pepinster gezien wat voor een verwoestende kracht water kan hebben.”
5,5 miljoen euro
“In plaats van de sluis uit te rusten met dubbele poorten aan de Scheldezijde, hebben wij voorgesteld om aan weerszijden van het sluisplateau over de lange richting automatisch opdrijvende keermuren te plaatsen”, legt Fémont de oplossing uit. Er hangt een prijskaartje van 5,5 miljoen euro aan vast. Maar het alternatief zou om en bij de 13 miljoen euro kosten”, weet de Schotense ondernemer.
Aangezien het sluisplateau naar de sluiskop toe helt, moeten de kering in trappen gebouwd worden. “Hiervoor hebben we opdrijvende tussenpalen ontworpen. Bij activatie komen aan weerszijden alle tussenpalen uit de grond, gevolgd door de keermuren”, toont Fémont een impressie van hoe dat er dan uitziet aan de Royerssluis van de toekomst.
Drijvende zelfsluitende waterkeringssystemen zijn oorspronkelijk een Nederlandse vondst. Fémont: “Wij zagen meteen dat dit revolutionair is en hebben nu al meer dan tien jaar de exclusieve rechten. Voor dit project hebben we zelfs een eigen patent ontwikkeld. Het principe is eenvoudig: laat het water zélf het werk doen.”
Panamakanaal
De opdrachtgevers zijn Port of Antwerp en het Departement Mobiliteit en Openbare Werken van de Vlaamse overheid. Die schakelden het vermaarde studiebureau SBE in om het ontwerp van de nieuwe sluis vorm te geven. SBE, dat onder andere betrokken was bij de studie voor de sluizen van het Panamakanaal, klopte vervolgens via aannemersconsortium Rinkoniên, bestaande uit Artes Group, CIT Blaton, Boskalis, Mobilis en Stadsbader, aan bij Aggéres. “Omdat wij intussen unieke expertise op het vlak van opdrijvende waterkeringen hebben opgebouwd”, verklaart Anthony Fémont.
Bij Aggéres – wat trouwens Latijn is voor dijk – hoopt ze dat hun innovatieve installatie aan de Royerssluis de deuren zal openen naar de internationale markt. Fémont. “Met ons waterkeringssysteem in het Nederlandse vissersdorp Spakenburg stonden we in 2016 plots in de belangstelling, zelfs in landen en continenten waar men nog nooit van ons had gehoord. Sindsdien krijgen we regelmatig de vraag van bedrijven en overheden in de Verenigde Staten, Canada en Azië om oplossingen aan te reiken. Binnen de vijf jaar hopen we vestigingen te openen in Duitsland en Frankrijk, maar ook de rest van de wereld wenkt.”
Ondanks het succes stak het bij de twee ondernemende broers een beetje dat thuishaven Antwerpen lang geen interesse toonde. Ze hadden weliswaar een parkeergarage onder het station van Berchem, die geregeld onder water liep, mogen beveiligen. Maar dé grote referentieopdracht ontbrak. “Die hebben we nu binnen en wees maar zeker we een goede fles hebben uitgezocht om dat te vieren”, vertelt een trotse Anthony Fémont.
Het zal nog even duren alvorens de ploeg van Aggéres met de steun van enkele onderaannemers in actie zal komen. Anthony Fémont: “De renovatie van de Royerssluis is een gigantisch project. Ik denk dat we pas binnen twee tot drie jaar op de werf verwacht worden en schat dat er ongeveer een half jaar werk zal inkruipen.”
“We kijken intussen al verder. We bereiden momenteel een dossier voor om ook de Scheldekaaien, in het historisch gedeelte tussen het Loodswezen en het Zuiderterras, met onze beweegbare zelfsluitende keringen te beveiligen voor overstromingen. “Ook hier zijn we ervan overtuigd dat we onze eigen stad uitstekend kunnen helpen bij springtij zonder dat we de rest van de tijd raken aan dat fantastische uitzicht van de levensader, die de Schelde toch is.”
