Sigrid Naedts nam dertig jaar geleden Het Pannenhuis over. Aanvankelijk als brasserie, maar onder haar impuls evolueerde de zaak naar een gastronomisch restaurant waar volk van heinde en ver naar toekomt. De zaak was enkele weken gesloten omdat Sigrid de keuken liet uitbreken en vernieuwen. Zelfs de vloer en alle tegels gingen eruit. “Waarom geen receptie geven?, zei mijn man. Het restaurant bestaat ook juist dertig jaar. Ik had 200 gasten uitgenodigd, maar nooit gedacht dat ze ook effectief allemaal zouden komen. Het was een droom van een avond.”
Het was inderdaad heel druk in Het Pannenhuis, zowel buiten met vuuracrobaten op stelten als binnen met livemuziek. Sigrid Naedts is niet alleen de lady chef, maar ook de gastvrouw, de verwenster, de decoratrice die overal verse bloemen zet: ze is de ziel van haar zaak. Dat een horecazaak vier generaties in dezelfde familie blijft, is een unicum.
Het Pannenhuis dateert van het begin van de achttiende eeuw. Aanvankelijk was het een bruine kroeg. De jongste vier generaties zijn het de vrouwen die figuurlijk de broek dragen. Eerst haar overgrootmoeder, dan haar bomma en vervolgens haar moeder. Omdat Sigrid hotelschool heeft gevolgd, was het niet meer dan normaal dat ze bij de overname dertig jaar geleden voor een meer gastronomische aanpak koos.
“Een paradijs in de Kempen”, omschrijft klant Patrick Galeyn (51) uit Borsbeek de zaak. “Het Pannenhuis staat voor de pure keuken. Alles dat door Sigrids handen gaat is lekker, maar haar vis springt eruit.”
Tarte tatin
Broer Pascal Naedts (51) is wel fier dat zijn zus de familietraditie heeft verder gezet. “Horeca is hard werken. Ik bewonder haar”, zegt hij. Enige dochter Roos Marnef (14) studeert Latijn-Wetenschappen aan het Vita et Pax-College in Schoten. Ze weet nog niet of ze in haar moeders voetsporen gaat treden. “Mama is zeker geen afwezige moeder, hoewel ze een restaurant draaiende houdt. Ze werkt hard, maar doet het heel graag. Mijn lievelingsgerechtje? Haar tarte tatin!”
Claire Goyvaerts en Marina Vekemans, twee vriendinnen uit Berlaar, ontdekten Het Pannenhuis zo’n vijftien jaar geleden. “De porties zijn ruim en haar smaken heel puur. Sigrid laat overbodige tierlantijntjes achterwege. Het is een eerlijke keuken.” Ook hier weer klinkt het dat de vis onweerstaanbaar is.
Op de toog staat nog altijd de pepermolen van Rosa, Sigrids overleden moeder. “Vier generaties: ik ben daar fier op”, zegt nicht Marie-Therese Naedts. “Haar vader en mijn vader waren broers. Sigrids dochter Roos is mijn metekindje. Nu de vloer in de keuken uitgebroken is, is de voordeur het enige originele dat nog overblijft van het oude Pannenhuis.”
De gasten mochten in de vernieuwde keuken kijken hoe de gerechtjes bereid werden. De boogramen van de oranjerie, de chesterfield om in onderuit te zakken en niet te vergeten de snorrende kolenkachel die een nostalgische warmte verspreidt: Het Pannenhuis is de parel aan het Albertkanaal. “Met de vernieuwde keuken, die praktischer ingericht is, doe ik minstens nog tien jaar verder”, zegt de lady chef.
