“Je denkt altijd: ‘Ik ga dit niet kunnen. Ik durf niet te springen.’ Maar als je het niet probeert, weet je het niet. Het was tot nu al een mooie leerschool.” Joanna Van Tilborgh (35) was huismoeder. Shana Smet (31) leerkracht. Ze werden vriendinnen via hun zoontjes die samen in de klas zaten. Het klikte op menselijk vlak. En ook professioneel, want vandaag staan de twee aan het roer van Jacob’s Conceptstore en hebben ze drie winkels. Zonder ervaring op ondernemingsvlak.
Ze staan voor hete vuren: de naam van de keten is besmeurd, na een groot faillissement begin dit jaar. De conceptstore begon nochtans als een hype en groeide in twee jaar tijd uit tot een cadeauketen met 22 winkels in ons land én eentje in Parijs. Meer dan 500 lokale en zelfstandige handelaars konden hun zelfgemaakte spullen verkopen in de conceptstore. In ruil daarvoor betaalden ze Jacob’s een commissie van 30 procent en stonden ze één keer per maand mee in de winkel. Zo draaide die altijd en verdiende iedereen er iets aan.
Toch ging de vorige eigenaar ten onder aan de formule. De handelaars werden niet meer uitbetaald en waren misnoegd. De filialen halveerden. En de schulden liepen op tot 2 miljoen euro.
Pure chaos, en toch kochten de twee Antwerpse dames in juni de zaak over. Ze geloven in het concept, dat lokale handelaars een kans geeft. Ze hebben nooit contact gehad met de vorige eigenaar en hebben niets te maken met diens schulden, maar behouden wel de winkel in Antwerpen. In Lier en Kapellen kochten ze een nieuw pand.
Diepvriespizza’s en vers fruit
“In het begin was het elke dag zwoegen tot twaalf uur ’s nachts. We moesten ook het vertrouwen herstellen met de handelaars. Uitleggen dat wij willen breken met het verleden. Ondertussen werken we tussen de schooluren van de kinderen”, leggen ze uit. “Het was voor mij een vereiste: ik wil mijn kinderen brengen en halen van school”, aldus Joanna. “En naast onderneemster toch ook een beetje thuismama blijven.”
“In het begin was het elke dag zwoegen tot twaalf uur ’s nachts. We moesten ook het vertrouwen herstellen met de handelaars. Uitleggen dat wij willen breken met het verleden”
Shana en Joanna
“Ik was dus eerst terughoudend, want ik ben graag een aanwezige mama”, zegt Joanna. “Mijn kindjes zijn nu zeven en drie jaar oud. Ik ben het type mama dat wil dat er fruit gesneden klaarstaat als ze thuiskomen. Omdat ik zelf als kind vaak in nabewaking zat. Mijn man, die ondertussen met pensioen is, maar weet wat ondernemen inhoudt, gaf me dat duwtje in de rug. Hij zag er iets in.”
Ook Shana is mama, van drie. Haar kindjes zijn drie, vijf en zeven jaar oud. “Ik heb in die drie maanden al geleerd om los te laten. ’s Avonds eens een diepvriespizza is oké. En een was kan echt een dag blijven liggen. Ik plan mijn uren nu zelf in en dat vind ik een grote vrijheid. Als de kinderen slapen, kan ik verder werken. Soms kan ik me zelfs vrijmaken om rond tien uur te gaan voorlezen op hun school. Als leerkracht kon dat niet.”
“We krijgen vaak de vraag hoe twee jonge vrouwen zoiets kunnen betalen”, zegt Shana. “Na mijn tijd als juf, heb ik een failliete webshop overgenomen. Dat viel tegen en voelde als een persoonlijk falen, maar ik heb er wel uit geleerd. Kennis die ik gebruikte in de zaak van mijn man. We runden outletwinkels. Zo heb ik budget kunnen opbouwen. Tien jaar geleden had ik het financieel niet gekund. Toen Jacob’s op mijn pad kwam, voelde ik een klik. Maar alleen is maar alleen. Het helpt om de kosten te delen. Ik wist dat Joanna heel creatief is. En ik ben organisatorisch. Dat is een match.”
Kleine familie
Het blijft spannend om vanuit een heel andere wereld, plots voor drie winkels verantwoordelijkheid te nemen. “Ik heb veel moeten bijleren”, zegt Joanna. “In het begin liet ik Shana het voortouw nemen en was ik zelf heel verlegen naar handelaars toe. Nu durf ik meer zelf te beslissen. Ik hoop dat wij kunnen bewijzen dat springen loont.”
“Het helpt om de kosten te delen. Ik wist dat Joanna heel creatief is. En ik ben organisatorisch. Dat is een match”
Shana Smet
“We zijn gegroeid”, vindt Shana. Hoewel de twee zichzelf voorlopig geen loon uitkeren, rekenen ze erop dat het binnenkort mogelijk is. “Mijn man heeft me veel bijgeleerd, hoe je contracten moet opstellen bijvoorbeeld”, zegt Shana. “Maar ook een goede boekhouder helpt. En dan zijn er de handelaars met al hun ervaring in ondernemen waar we elke dag van leren. We zien hen niet als werknemers. En wij zijn niet hun baas.”
“Zie het eerder als een kleine familie”, aldus Joanna. “Zo voelt het echt. We ondernemen allemaal samen. En dat geeft mij opnieuw een doel. De lokale ondernemers zijn vaak bezig in bijberoep, maar kunnen via ons ontdekken of hun onderneming toekomst heeft in hoofdberoep. Het is mooi om te zien hoe veel tijd ze in hun werk stoppen.”
Of er ook angst is of de twee vriendinnen blijven, nu ze elke dag samenwerken? “Die vraag krijgen we vaak. Maar we kunnen heel goed praten en beloofden aan elkaar om niets op te kroppen. Onze visie loopt erg gelijk, dus ik denk dat er niets kan mislopen. Het lijkt ons een kracht om te ondernemen met iemand die je vertrouwt en graag hebt, maar daarom niet meteen je bestie is. We durven eerlijk te zeggen: ‘Neen, we gaan dat zo doen.’ We zijn ook zo fier op elkaar. Dat respect helpt.”
