Het zijn moeilijke tijden geweest voor het recyclagebedrijf aan de Vaartkant Rechts in Sint-Lenaarts. “Ze deden ons de strop om tot we blauw zagen, maar we bleven overeind. We werkten de afgelopen drie jaar onder het vergrootglas van diverse instanties”, schetst Geerts metaforisch de situatie. “Het gerecht erkent dat de Fransman Johnny Demeter van Mondial Services het afval illegaal in Frankrijk liet dumpen, en dat wij daar voor niets tussen zaten. Dat brengt eindelijk wat rust. Wij wisten dat al van dag één, maar werden zeker in het begin als fraudeurs afgeschilderd.”
Redelijk snel trok de Openbare Vlaamse Afvalstoffen Maatschappij (OVAM) de erkenning als Inzamelaar, Handelaar en Makelaar (IHM) van recyclagebedrijf Snoeys Achille in. “Kort nadat de illegale dumping aan het licht was gekomen, keek OVAM onze registers na. Dat doen ze elk jaar, maar toen lagen we wel onder vuur.”
“Cel was klaar”
Hoewel Herman Matthyssen zelf hierover de Antwerpse milieu-inspectie had ingelicht, werd hij in juni 2019 onder politie-escorte naar Brussel gebracht. “Mijn cel stond al klaar, maar na het verhoor werd ik toch vrijgelaten”, vertelt de zaakvoerder. “Onze papieren waren in orde. We registreren al onze vrachten correct en transparant. We sturen steevast het aan- en afvoerregister naar de OVAM. De btw-controle was sluitend.”
“Het enige wat ze ons mogelijk ten laste konden leggen, was dat we niet voldoende gecontroleerd hadden of ons afval wel degelijk in Brussel was aangekomen, zoals overeengekomen met Mondial Services. In deze sector is het gangbaar dat traders hun eindbestemming niet onthullen om hun portefeuille te beschermen tegen concurrenten. Achteraf bleek dat hij er een dubbele boekhouding op nahield. Wij kregen nooit de werkelijke papieren. Dat konden we allemaal aantonen.”
Later, in oktober 2019, werd ook Kris Geerts verhoord. “Dat gebeurde gelukkig op een veel zachtaardiger manier”, beweert hij. “Toen zag ik voor het eerst een lichtpuntje in de hele saga. Ik kreeg de indruk dat ze ons begonnen te geloven.” Toch bleef de hele gebeurtenis lang nazinderen. “Dit kruipt niet in je koude kleren, ook al waren er rotsvast van overtuigd dat ons hier geen schuld trof. Dat geloof hield ons overeind. Ook de klanten behielden hun vertrouwen in ons en al het personeel bleef aan boord.”
Snoeys Recyclage sorteert en recycleert gemengd bouw- en sloopafval op de eigen site. Het gaat om afval van nieuwbouwwerken, verbouwingen, afbraakwerken en bedrijfsafval. “Wat we hier zelf niet verwerken, gaat naar verwerkers zoals Suez en Viola”, legt Matthyssen uit. “Wij schrijven de vrachtbrieven naar die erkende verwerkers. Mondial Services haalde hier in totaal 5.600 ton afval op. Elke vracht is geregistreerd en correct betaald. Mondial Services bracht dat afval naar de verwerkers. Die wilden op zeker moment geen afval meer aannemen, want ze werden niet betaald. Zo belandde het afval in de Franse bossen.”
Rollercoaster
Nu duidelijk is dat Johnny Demeter hiervoor verantwoordelijk was, hopen de zaakvoerder en zijn rechterhand dit hoofdstuk af te sluiten. “Demeter kan nog in beroep gaan”, verduidelijkt Geerts. “Zijn advocaat schilderde ons af als een afvalgigant en betreurde dat we niet aanwezig waren op het proces. Wij werden daar ook helemaal niet verwacht.”
Intussen werkt Snoeys Recyclage enkel nog samen met traders die wel de eindbestemming bekendmaken. “We hadden vertrouwen in Mondial Services, dat naar ons toe wel correct was. Maar dat bleek niet terecht. Daar hebben we uit geleerd. We investeerden ook in een nieuw softwaresysteem om de aan- en afvoerregisters aan te leveren aan OVAM.”
OVAM zelf zat naar aanleiding van deze zaak ook niet stil en voerde twee aanpassingen door. “Via het MATIS-systeem rapporteren we maandelijks wat er van de site naar de eindbestemming gaat. Zo kan OVAM de vrachten sneller traceren. Daarnaast kunnen we nu van elke vrachtwagen en transactie een elektronisch identificatieformulier invullen. Er zaten mazen in het net en dat maakte deze zaak pijnlijk duidelijk.”
Hoewel het een emotionele en financiële rollercoaster is geweest, slaan beide heren de bladzijde om. “We hebben ook veel imagoschade geleden. We moesten alles overhevelen van Snoeys Achille naar Snoeys Recyclage, die nog wel een erkenning had. Dat heeft veel geld gekost. Voor onze families was het ook al die jaren geen sinecure. Zoiets blijft lang aan je plakken. Hopelijk genieten we nu toch wat eerherstel.”
