Op de grens tussen Hove en Boechout strekt het domein Oud Conynsbergh zich uit. Wijnbouwer Peter Melders is opgelucht, want na het ‘rampjaar 2021′ waren de weergoden hem de voorbije zomer gunstiger gezind. “In een normaal jaar produceren we zo’n 36.000 liter, nu zitten we boven de 40.000 liter.”
Melders is niet de enige Belgische wijnbouwer die een recordjaar optekent. Vorig jaar werd liefst 3.050.906 liter wijn van de ranken gehaald, 54% meer dan het vorige recordjaar 2018. Alain Bloeykens laat er geen twijfel over: België is meer dan ooit een wijnland. “Zeker op het gebied van schuimwijn en witte wijn kunnen we ons internationaal meten. In 2022 is er klimatologisch niets fout gelopen: er was geen voorjaarsvorst of al te schadelijke hitte.”
De recordoogst volledig aan klimaatverandering toeschrijven, vindt Bloeykens te kort door de bocht. “Voor de wijn is het veranderende klimaat natuurlijk een zegen. Je hoort weleens dat België het nieuwe Bourgondië wordt. Maar professionalisering en bijkomende investeringen vanuit de sector dragen evengoed bij tot het succes.”
Chauvinisme
In de provincie Antwerpen zijn negentien wijnboeren actief, zowel professionele telers als amateurs. Vorig jaar produceerden die 129.941 liter, goed voor een stijging van 391% tegenover het jaar daarvoor. Opvallend, want het aantal wijnboeren blijft op hetzelfde niveau en de bebouwde oppervlakte in de provincie steeg vorig jaar met amper 10%. En daar knelt volgens Bloeykens het schoentje.
“Het oogt allemaal heel mooi, zeker het volume dit jaar. Maar als de bebouwde oppervlakte niet meegroeit, zal de kostprijs een groot pijnpunt blijven. Een wijnbedrijf bij ons is vaak vrij klein en kan dus niet genieten van de schaalvoordelen die ze in het buitenland wel hebben. Bovendien zijn onze loonkosten erg hoog. Al die zaken drijven de prijs enorm op.”
“In de huidige economische omstandigheden is die hoge prijs een grote handicap voor de sector”, benadrukt Bloeykens. “Wijn produceren is één ding, maar verkopen is nog iets anders. In kleinere wijnlanden als Oostenrijk en Zwitserland zijn consumenten bereid om meer te betalen voor lokale producten. Wij missen wat chauvinisme.”
Prijs
Het wijndomein Oud Conynsbergh in Boechout telt 10 hectare. Volgens Bloeykens is dat het rendabele minimum. “Als wijnbouwer houd je best de 10-10-10-regel in het achterhoofd. Dat wil zeggen: een domein van minsten 10 hectare groot, 10 jaar oud en een verkoopprijs van minstens 10 euro per fles. Ik denk daarom dat in de toekomst meer hobbyisten en kleinere spelers gaan uitvallen.”
Op de website van Oud Conynsbergh lezen we prijzen van 14 tot 28 euro. “Op tien euro per fles moet de consument niet snel rekenen”, vertelt Melders. “We werken biologisch en in België is dat niet evident. Onkruid schoffelen doen we bijvoorbeeld met de hand. Dat zorgt voor extra arbeidskosten. Maar als je de consument eerlijk uitlegt waarom je voor een bepaalde prijs kiest, zijn ze vaak overtuigd. Kwaliteit is wat ons onderscheidt.”
Wijnbouwer Guy Somers uit Wijnegem is voorzichtiger. “Een prijs zet je best zonder pretentie”, zo vat hij het samen. Met zijn domein – dat ook 10 hectare telt – doet hij de naam van zijn gemeente alle eer aan. Het begon amateuristisch in 2004, maar de laatste jaren volgden de investeringen elkaar op. Dit jaar mikt Somers op 5.000 extra stokken.
“Belgische wijnen zijn over het algemeen hoog geprijsd. Je kan niet van de consument verwachten dat ze een vijftig procent meer betalen voor een fles enkel omdat die uit de streek komt. Bij ons varieert de prijs van 12 tot 16 euro voor een fles. Daarnaast halen we ook liefhebbers naar ons domein om hen te laten proeven. Break-even is wat voor mij telt. Het is een prachtige stiel, maar je wordt er niet rijk van.”
