Mensen met een verstandelijke handicap kunnen wel degelijk iets betekenen voor het bedrijfsleven. Dat heeft een onderzoek van de Antwerp Management School uitgewezen. Bedrijven die ertoe bereid zijn om specifiek job design uit te tekenen kunnen het beste halen uit die mensen, hebben onderzoekster Joke Schrauwen en professor en onderzoeksdirecteur Bart Cambré vastgesteld. Ze werden in hun onderzoek geassisteerd door Evy en André (foto), twee mensen met een verstandelijke handicap die écht op zoek zijn naar een job.
Slechts 15% van de mensen met een verstandelijke beperking zijn aan het werk. In het kader van de zogenaamde Special Olympics is aan de Antwerp Management School (AMS) onderzocht waarom dit cijfer zo laag ligt en wat de meerwaarde zou kunnen zijn van de mensen met een verstandelijke handicap in een normaal economisch circuit. Joke Schrauwen en Bart Cambré werden in hun onderzoekswerk geassisteerd door Evy Ploegaerts en André Schepers.
Nogal wat bedrijven zijn er effectief toe bereid om mensen met verstandelijke problemen op te vangen. Het onderzoeksteam van AMS bezocht er in totaal acht en ging na wat de achtergronden waren.
Er kunnen volgens de onderzoekers vier perspectieven gehanteerd worden om dergelijke mensen in dienst te nemen. Wie het om puur filantropische redenen doet realiseert maar beperkte resultaten, is vastgesteld.
Bedrijven die de gehandicapten reduceren tot een economisch gebeuren omdat ze als werknemers gesubsidieerd worden is het vooral om de reductie van het kostenplaatje te doen.
Quotabedrijven hebben geen visie op economische of menselijke aspecten van de tewerkstelling. Ze creëren enkel tewerkstelling omwille van overeenkomsten met de stakeholders of met de overheid. Ze hebben geen oog voor de wensen van hun gehandicapte werknemers.
Bedrijven die zich als “sociale innovators” opstellen hebben wel degelijk oog voor de menselijke aspecten bij het project maar tevens voor de economische noden van de organisatie. Zij verbinden beide werelden “vanuit een inclusieve visie op werk en samenleving.” Ze tekenen daarbij maatwerk uit. Blijkt dat mensen met een verstandelijke beperking vooral kort repetitief cyclisch werk aankunnen. Ze functioneren goed in teams en hebben veelal een voorbeeldige arbeidsethos. Voor hen zijn financiële zekerheid, stijgende levenskwaliteit, zelfvertrouwen en emotioneel welzijn belangrijke aspecten in hun werk. Ze bouwen er een status mee op en beschikken na verloop van tijd over een eigen netwerk.
De organisatie wint ook omdat dergelijke personeelsleden de facto dankzij subsidies goedkoper zijn.
“We kunnen ons gelukkig prijzen dat vele ondernemingen vandaag effectief hun rol als sociale innovator opnemen”, schrijven Joke Schrauwen en Bart Cambré.
Toch blijven nog vele gehandicapten zonder werk zitten? Dit terwijl de bedrijven die “specialisten met hun compententies en talenten echt wel nodig hebben.”
