Zaakvoerder Bob Van Bael van Bobs Barbershop wordt er zeer emotioneel bij. “Mijn vader begon de zaak in 1965 aan de overkant van het oude gemeentehuis in Brasschaat. In 1969 volgde een verhuis naar Bredabaan 152. Daar bleven we tot in 2003. Een koortsachtige zoektocht naar een nieuw pand begon. We dachten op een bepaald ogenblik nog aan een mobiele container tot we op ons huidige pand stootten. Er was toen nog geen leegstand op de Bredabaan zoals dat nu het geval is. Voor het pand waren er veel geïnteresseerden. Uiteindelijk werd de voorkeur van de bewoners erboven gevraagd en zij hadden liefst een kapsalon omdat dit het minste overlast met zich zou meebrengen”, zegt Bob die in zijn zaak een massa merkwaardige spullen verzamelde, gaande van een oud brommertje tot aloude affiches. De muren hangen vol curiosa.
“Mijn vader zorgde steevast voor de sfeer. In die tijd werkten we nog niet op afspraak en zat de zaak altijd zo goed als vol. De mensen moesten soms tot drie uur wachten”
Bob Van Bael
Jos Van Bael die in 2019 overleed, was vele jaren het gezicht van het kapsalon. “Mijn vader zorgde steevast voor de sfeer. In die tijd werkten we nog niet op afspraak en zat de zaak altijd zo goed als vol. De mensen moesten soms tot drie uur wachten. Bij goed weer zaten ze buiten op de stoep. Het gebeurde dat zij mee de haren bijeen keerden omdat het hier zo druk was. Lachen, zwanzen en plezier maken was hier schering en inslag. Op korte tijd bouwde mijn vader de zaak uit naar vijf man personeel.”
Corona
“Toen Corona eraan kwam, zaten we echt op een hoogtepunt. Maar plots gingen de deuren dicht en moesten we ons plooien naar de grillen van de overheid. Dan weer open, dan weer dicht, dan mondmaskers en zo meer. Ons personeel raakte gedemotiveerd en haakte af. Na Corona zagen we op elke hoek van de straat een Barbershop verschijnen. Maar wij bleven in ons vakmanschap geloven. Tot dit jaar. Mijn gezondheid ging er sterk op achteruit. Na mijn ongeval was ik meer en meer afhankelijk geworden van mijn personeel. In september nam dan een van mijn gasten ontslag en kort daarna deed de tweede hetzelfde. Het is onmogelijk om op korte tijd nieuw personeel te vinden.”
Christiane is al meer dan 45 jaar vaste klant. “Ik ga het zeker missen. Ze doen dat hier prima. Vroeger toen je nog geen afspraak moest maken, was het toch wel gezelliger. Met afspraak gaat het natuurlijk veel sneller, maar dat is toch anders. Er werd vroeger veel meer gebabbeld onder de mensen”, zegt Christiane.
Lachen, gieren brullen
Bob is zijn vele klanten bijzonder dankbaar. “We hebben een ongelooflijk verhaal geschreven met tal van anekdotes. Denk maar aan die man met zijn kunstbeen. Hij viel hier voor de deur en zijn kunstbeen kwam eraf. Een personeelslid ging hem helpen en kwam met het been op de schouders terug naar binnen. Het werd achteraan in de zaak terug aangedaan. Ik denk dan ook aan die drie lokale politiekers die hier stevig begonnen te discussiëren. Mijn vader liet me enkele biertjes halen om de sfeer te kalmeren en dat lukte nog ook. Het was voormalig burgemeester Lode Bertels die hier een vinger aan de Brasschaatse pols kwam houden.”
“Ik heb drie zonen en één van hen is geïnteresseerd, maar dat is toch echt nog wel afwachten. Het zou natuurlijk wel mooi zijn”
Bob Van Bael
Bob droomt van een doorstart. “Maar ik moet realistisch blijven. Mijn gezondheid krijgt nu voorrang. In 1970 kwam Johan bij het team. Hij is 46 jaar gebleven. Ikzelf kwam mee in de zaak toen mijn vader in 1995 met pensioen ging. Ik heb drie zonen en één van hen is geïnteresseerd, maar dat is toch echt nog wel afwachten. Het zou natuurlijk wel mooi zijn. We gaan het pand dus zeker nog een tijdje houden. Het is altijd mijn droom geweest een kapsalon te combineren met een jazzy café en dat alles in een ongedwongen sfeer.”
“Het doet me bijzonder veel pijn dat het zo moet lopen. Ik kan het echt niet aan om op 28 december iets speciaals te doen. Ik laat een levenswerk en zeer veel vrienden achter. Eigenlijk vormden we al die tijd één grote familie”, zegt Van Bael nog.
