Al drie generaties lang is antiekwinkel ’t Koetshuis een echt begrip in de Kloosterstraat. Pionier Marina Picovet opende 42 jaar geleden een winkel waarin dochter Christel De Bruyn (59) vanaf haar achttiende mee achter de toonbank stond. Samen met haar man Patrick De Laere (62) baatte Christel ’t Koetshuis 27 jaar lang uit. Nu is de tijd gekomen dat ze de zaak doorgeven aan hun dochter Sarah (34). “We hebben er alle vertrouwen in, want ze staat al vijftien jaar aan onze zijde in de winkel”, vertellen de ouders trots.
De winkel krijgt dan wel nieuw bloed, maar het vertrouwde concept ’t Koetshuis blijft onveranderd. “Een bont allegaartje waar iedereen wel iets leuks tussen vindt van postkaartjes tot Playboys van de jaren negentig, noem maar op”, zegt Christel. “Wel zal het een volledig nieuwe inboedel zijn, zodat Sarah met een frisse start kan beginnen en dat maakt het ook leuk voor de klanten.” Een nieuw assortiment aan antiek vinden was voor Sarah geen probleem. “Ik kan de nieuwe winkel al zeven keer vullen, dus het zal nog moeilijk kiezen zijn met wat ik wil beginnen. Een ding is zeker: de roulettetafel die ik kocht van het casino in Monaco zal op de eerste dag pronken in de winkel.”
© Dirk KerstensGerechtshof
Door de lange ervaring in de antiekwereld is het voor ’t Koetshuis niet moeilijk om aan nieuwe spullen te geraken. “We krijgen veel aanbiedingen, dus soms moeten we echt keuzes maken”, vertelt Christel. “Op al die jaren is er toch een koop die ons altijd zal bijblijven: de inboedel van het oude gerechtshof aan de Britselei. Dat was heel spannend. We werden uitgenodigd om in het gebouw rond te kijken om daarna een bod te doen in een gesloten enveloppe. We wilden dat zo graag, want dat zijn items uit Antwerpen die we ook in Antwerpen wilden houden. Zo konden Antwerpenaren toch ook een deeltje in hun living zetten van het oude gerechtshof, al was het maar een stoel.”
Om 13 uur was het moment van de waarheid: dan kregen ze te horen of ze de veiling gewonnen hadden. “Geen telefoontje”, vertelt Christel. “We wisten dat er ook een Amerikaan in het spel zat die vaak bij ons kocht, dus we dachten dat het we kwijt waren aan Amerika. Maar dan om 17 uur toch ineens telefoon dat het van ons was. Ongeveer vijftig camions vol met meubels kwamen toen naar hier, terwijl we er eigenlijk helemaal geen plaats voor hadden. We hebben tijdelijk een pand aan de overkant gehuurd om alles op te slagen. Dat pand ademde gewoon: gerechtshof.”
Bureaus, stoelen, paspoppen met toga’s, papierwerk, de winkel stond vol. “We kregen veel advocaten en rechters over de vloer die hun materiaal terug kwamen kopen”, vertelt Sarah. “Want tijdens de effectieve verkoop ervoor mochten ze zelf niets bieden. Zo kwam een jeugdrechter hier de banken kopen die hij vroeger in zijn zaal had. Maar ook mensen die ooit eens een vraag hadden gesteld tijdens een zitting, vonden het leuk om een stoel te hebben als aandenken.”
© Dirk KerstensParochie van Miserie
Christel en Patrick hebben op al die jaren de Kloosterstraat enorm zien uitgroeien. “In het begin was het hier de Parochie van Miserie met het ene café naast het andere vol dokwerkers”, vertelt Christel. “Er waren hier ook veel dancings en iedereen verklaarde ons zot dat we hier een winkel wilden beginnen.”
De antiekwinkels waren vroeger allemaal gevestigd in de Hoogstraat, maar vanaf de huishuren daar de lucht in schoten, verhuisden de antiquairs naar de Kloosterstraat. “De panden hier waren veel goedkoper, dus schoven de antiekwinkels telkens op. We hebben het hoogtepunt van de antiquairs in de Kloosterstraat mogen meemaken met ongeveer vijftig antiekwinkels. Je kon het toen een beetje zien als Portobello Road. De populariteit van de straat heeft jammer genoeg ook nefaste gevolgen, zeker voor de starters door de stijgende huurprijzen.”
“De gouden tijden toen iedereen op straat leefde zijn helaas voorbij”, zegt Christel. “Vroeger kwamen alle handelaars ook nog samen voor een korte biljartpauze en dan hingen ze een bordje aan de deur ‘ben terug binnen vijf minuten’. Dat waren ongelooflijke tijden, maar die komen helaas niet meer terug. Mensen zijn meer op zichzelf geworden.”
© Dirk KerstensMeest gefotografeerde huis
’t Koetshuis krijgt niet alleen een nieuwe generatie, maar ook een nieuwe locatie: de Guirlande. “De winkel verhuist naar de overkant”, vertelt Christel. “Het is een pand met een ziel. Dat vonden we heel belangrijk, want deze winkel heeft ook een rijke geschiedenis. Al 42 jaar lang verzamel ik knipsels over de Kloosterstraat en zo kwam ik te weten dat de nieuwe locatie in opdracht van Tony Bogaert werd ontworpen met een gevel vol sculpturen. Elk stuk is een driedimensionale puzzel en is het ook de meest gefotografeerde gevel van Antwerpen.”
De huidige locatie gaf de naam aan de winkel. “Vroeger bestond het pand uit twee gebouwen die verbonden waren met binnentuinen”, vertelt Sarah. “Vandaar ook de benaming ’t Koetshuis. Langs de zijkant van het gebouw reden de koetsen met de paarden binnen.” De indeling van de zaak is door de jaren heen sterk veranderd. “In het begin was het hele gebouw verdeeld in meerdere kamers waar verschillende brocanteurs hun eigen winkeltje hadden met boven een koffiehoekje. Ongeveer zes jaar geleden zijn we daar dan mee gestopt en hebben we alleen beneden nog het winkelgedeelte.”
© Dirk KerstensPaplepel
Mama en papa maken zich geen zorgen over de toekomst van de winkel, want dochter Sarah groeide letterlijk op tussen het antiek. “Dat is er van bij het begin met de paplepel ingegeven”, lacht Christel. “Als kind was ze altijd heel goed met de klanten, maar oei oei oei als ze naar school moest. Ze wou niets liever dan mee in de winkel blijven.” Dat kan Sarah alleen maar beamen. “Zelfs al was ik niet in de winkel, dan ging het nog altijd over antiek. Heel de familie was er eigenlijk constant mee bezig. Op familiefeesten werd er in het begin altijd gezegd dat we niet over de winkel gingen praten en na vijf minuten was het al van dat.”
© Dirk KerstensTijdens de coronapandemie moest ’t Koetshuis voor lange tijd de deuren sluiten. “Het was zeer lang geleden dat we nog eens een lange vakantie hadden waardoor we beseften dat we ook nog wat van het leven moeten genieten”, vertelt Christel. “Na veel wikken en wegen hebben we toen besloten om de winkel te verkopen. Wat we nu gaan doen? Op vakantie gaan, meer tijd doorbrengen met de kinderen en kleinkinderen en vooral genieten!” Dit weekend houdt ’t Koetshuis een laatste totale uitverkoop voor ze een maandje dicht gaan. Begin augustus gaat de winkel weer open aan de overkant van de straat met Sarah achter de toonbank.
