SiamSally, haar Thais restaurant in Antwerpen, doet het ondertussen uitstekend. Op alle recensie-websites prijkt een hoge score. “Die resultaten, geen onderscheiding maar grote onderscheiding, kan je niet faken”, glundert Van Hoorenbeeck. Verspreid over zeven dagen werkt ze 80 à 90 uur per week, zegt de actrice, maar dat heeft ze ervoor over. “Het is hartverwarmend om te zien dat mensen als het bloed, zweet en tranen die ik al in mijn restaurant stopte, appreciëren.”
Dat ze zelf in de potten staat te roeren, wekt soms wel verbazing op bij haar gasten, zegt Van Horenbeeck. “Mensen denken weleens dat ik een restaurant heb en niet meer doe dan orders uitdelen aan mijn personeel. Niks is minder waar. Ik bén het restaurant. De brandwonden op mijn armen en de snijwonden op mijn vingers verraden dat ik zelf achter het fornuis sta, en ook de toiletten kuis ik zelf. Ik gooide mijn leven om en ben nu geen fulltime actrice meer, maar chef. Wie denkt dat ik hier na het eten uit een limo stap om handjes te schudden of foto’s en handtekeningen uit te delen vergist zich.”
© fvvDe voldoening die ze voor haar harde werk terugkrijgt, is nu groot, maar dat is heus niet altijd zo geweest. “De voorbije jaren zijn niet makkelijk geweest. Vooral tijdens de coronacrisis heb ik geen zwarte, maar gitzwarte sneeuw gezien. Maar mijn grote droom najagen, mijn eigen restaurant runnen, I fucking did it!”
Terugkeer naar Thuis
“Of ik het acteren mis? Nee, ik amuseer me net zo hard tussen mijn potten en pannen als onder de studiospots destijds. Telkens als het regent, denk ik aan mijn collega’s die op locatie staan te schuilen en zitten te wachten tot de bui voorbij is om buitenscènes in te blikken. Iedereen denkt bij een acteur altijd aan de glamoureuze kant, maar in de praktijk is acteren toch vooral hard werken en veel wachten.”
Al wil Van Horenbeeck een terugkeer naar de set van Thuis toch ook niet helemaal uitsluiten. “Als Thuis me belt met an offer I can’t refuse zal ik daarover nadenken, maar ik zal wel overtuigd moeten worden. Het gaat me niet om geld, maar wel om een interessante verhaallijn met genoeg vlees aan.”
