Lanxess Rubber in Zwijndrecht gaat dicht indien er binnen de twee weken geen akkoord is. Met die formele stellingname van de kant van de directie is het conflict tussen de vakbonden en het management van het chemiebedrijf op de spits gedreven. Lanxess Rubber ligt al meer dan zes weken plat door een harde staking. De inzet is een nieuwe bedrijfs-CAO voor de 240 arbeiders. De bedienden en de kaderleden bleven al die weken gewoon aan het werk.
“We hebben de duidelijke boodschap gekregen dat wij het ergste moeten vrezen als dit niet snel opgelost geraakt. Wij willen nog altijd zo snel mogelijk tot een akkoord komen, want het ergste is een definitieve sluiting”, zegt woordvoerder Philippe Van Wassenhove. “Dit is niet een woordvoerder die zomaar wat zegt. Dit is de directie van de Lanxess-groep in Keulen die zegt ‘wij zijn het beu’. Maar enkele hardnekkige stakers lijken dat niet te willen beseffen.”
“Dit komt over als dreigende taal, maar het is helaas de harde economische realiteit. Er is overcapaciteit op de butylrubbermarkt. Onze klanten hebben ons niet nodig”, legt Van Wassenhove uit. Indien de klanten niet bij Lanxess terecht kunnen gaan ze onvermijdelijk bij de concurrentie aankloppen. Het butylrubber dat in Zwijndrecht wordt geproduceerd wordt vooral gebruikt in autobanden. Lanxess heeft ook nog butylrubberfabrieken in het Canadese Sarnia en in Singapore.
De harde staking in Zwijndrecht komt heel erg negatief aan op de hoofdzetel van Lanxess in Keulen. Lanxess zit nu eenmaal in een structurele crisis. De flamboyante topman Axel Heitmann stapte eerder al op. Vermoed wordt dat dit te maken had met de relatief slechte cijfers van de groep. Heitmann werd opgevolgd door Matthias Zachert, de vroegere financiële directeur van de groep. Zachert staat bekend als een die-hard die de structurele problemen bij het bedrijf bij de wortel wil aanpakken. Hij wil een “grote schoonmaak” doorvoeren.
Lanxess is enkele jaren geleden als chemiebedrijf losgehaakt uit Bayer. Het bedrijf uit Leverkusen bracht al zijn activiteiten die niet langer tot de kern van de groep behoorden bijeen in een nieuw bedrijf en liet de aandelen noteren op de beurs. Aanvankelijk ging het uitstekend. Het bedrijf kende onder Heitmann een blitzstart. Sinds de laatste tijd gaat het de verkeerde kant op.
Lanxess Rubber is destijds als het vroegere Polysar overgenomen door Bayer. Bij de herschikking van de activa is de rubberfabriek bij Lanxess terecht gekomen.
“Wij proberen langs alle mogelijke wegen om tot verzoening te komen”, gaat Van Wassenhove voort. “Maar de lokale vakbonden willen inspraak in interne procedures, in de manier waarop de fabriek loopt en wordt gemanaged. Dat is onaanvaardbaar. Wij willen hen wel inlichten en raadplegen, maar de fabriek wordt gerund door het management, niet door de vakbonden.”
“Sommigen willen niet begrijpen waarover het gaat en vechten persoonlijke oorlogen uit. Maar zij spelen wel met het lot van 435 werknemers,” besluit Van Wassenhove.
Lanxess runt ook nog twee vestigingen in Kallo en Lillo. Daar werken eveneens zo’n 1000 man.
