Hij kon niet stilzitten, misschien typeert dat ‘Tripke’. Voortdurend was hij bezig met het organiseren en het maken van plannen. Vorige maand opende hij nog zijn eigen winkeltje met brocante en antiek. “Geen rommel, alleen antiek en waardevolle voorwerpen”, benadrukte hij nog. Maar toen al was duidelijk dat de ziekte Gerard in zijn greep had. Dat tastte zijn enthousiasme echter niet aan, want hij gaf nog mee dat hij in augustus de Sjachermarkt in Lillo wilde organiseren. Hij getuigde wel van realiteitszin, want hij voegde eraan toe dat hij dat niet helemaal alleen kon doen.
Verzamelen
Dat hij op zijn leeftijd nog een winkeltje startte, had ook een reden. “Omdat ik het wereldje heel goed ken, weet ik wat mijn collecties waard zijn. Mijn kinderen gaven me de raad om te beginnen met het verkopen van het aanbod. Ik ben volop bezig om alles te sorteren, maar besef dat het nog wel wat tijd vraagt voor ik alles wat hierbinnen staat heb geordend. Het maandelijkse aanbod zal dan ook telkens variëren.”
Tijdens het laatste interview in Gazet van Antwerpen legde Gerard uit waarom hij het verzamelen moeilijk kon laten. “Het leuke aan het verzamelen van antiek is dat elk voorwerp een geschiedenis met zich meedraagt. Ik vind het plezierig om dan thuis te komen en op zoek te gaan naar het verhaal van dat horloge, dat beeld of eender wat. Soms lukt dat, heel vaak ook niet”.
Vrije Gans
In 1994 kwam Gerard Van de Ven, toen cafébaas in Huis ten Halve in Berendrecht, met het idee om een zesdaagse op rollen te organiseren ten voordele van de vzw De Vluchtheuvel in Stabroek. Maar dat lukte niet. Omdat hij toch iets wilde doen, groeide het idee van het vrouwengansrijden. Hij vond het gek dat de vrouwen niet deelnamen aan het meest traditionele feest in de Polder en dankzij zijn inspanning ontstond De Vrije Gans. Dankzij Gerard rijden de vrouwen nu nog elk jaar de gans en doneren zij de opbrengst aan een goed doel.
Het nieuws van het overlijden kwam in de buurt erg hard aan. Jorn Van de Cloot is de molenaar van de Buitenmolen en die staat vlak bij het huis van Van de Ven. Jorn Van de Cloot: “Hij was een geweldige buurman en een echte allemansvriend.” Als eerbetoon heeft Jorn de molen in rouwstand gezet. “Het is vooral een Nederlandse traditie. Wanneer de onderste wiek net voorbij de toegangsdeur van de molen staat, wil dat zeggen dat de molenaar of in dit geval een goede molenvriend is overleden.”
