Een goede gemotiveerde automechanicien vinden is niet eenvoudig meer. Het is sowieso een knelpuntberoep in een sector die dan ook nog eens pijlsnel verandert. “Toen ik de garage op 1 september 2010 overnam van Emiel Van Beirendonck, werkte hier al een wat oudere garde”, zegt De Vries. “Dat was heel tof, ik had geen kopzorgen, die mensen kenden hun vak en stonden paraat. Maar intussen zijn de meesten met pensioen. Het is echt heel moeilijk om deftig personeel te vinden.”
Toevallig stapte er een tijdje geleden een geïnteresseerde op De Vries af die een bod deed op het gebouw. “Laat mij er een nacht over slapen, heb ik geantwoord. Die man heeft dat heel letterlijk genomen, want de volgende dag stond hij hier al terug. Het is nu verkocht. Hij gaat het pand eerst verhuren en nadien afbreken, om er waarschijnlijk een nieuwbouw te zetten met op het gelijkvloers winkelruimte en daarboven appartementen. Tegen 1 december moet alles hier weg zijn. De 2 PK die nog in de showroom staat is mijn eigen geitje. Die neem ik mee.”
Alle klanten werden verwittigd. Zo konden ze de voorbije dagen hun winterbanden komen ophalen. “Normaal zou ik vandaag een brugdag genomen hebben, maar we zitten nog met te veel werk”, zegt Patrick de Vries.
Kleinere garages
Veel klanten vinden het spijtig, want Autobedrijf De Vries stond bekend om de goede service en klantgerichtheid. Het is nog een kleinere garage met een persoonlijk contact. “Maar de kleinere garages gaan er stilaan tussenuit. Ik stuur mijn klanten nu door naar een collega in Boechout, van wie ik weet dat hij dezelfde service biedt. Het gebrek aan goed personeel was de hoofdreden voor mij. Ik zit nu met iemand die al drie weken ziek ik. Je moet dat altijd zien op te vangen. Het is niet simpel meer. Eigenlijk zit het systeem verkeerd in elkaar. Mensen gaan nog altijd vervroegd met pensioen omdat het verschil tussen blijven werken en toch al vervroegd vertrekken te klein is. Ik geef die mensen geen ongelijk. Als ik anderzijds zie hoe moeilijk het is om geschikte gekwalificeerde jonge mensen te vinden, begrijp je niet dat er 25-jarigen aan de dop staan. Dat personeelstekort manifesteert zich niet alleen in onze sector. Overal moeten bedrijven sluiten door gebrek aan goeie werkkrachten.”
Zelf kan Patrick met zijn 58 jaar nog niet met pensioen. “Maar ik heb een goeie job geworden in het transport veel dichterbij huis. Ik woon zelf in Melsele. Ik ga terug voor een baas werken, maar zonder stress.”
De Vries Motors had zelfs klanten uit Oostende en Beveren. “Ik wil onze klanten heel erg bedanken voor het vertrouwen al die jaren.”
Ook onder zijn voorgangers Jules Van Beirendonck en diens zoon Emiel genoot de garage als Citroën-dealer altijd een heel goede reputatie. Het was de ouderlijke garage van modeontwerper Walter Van Beirendonck die er zijn jeugd doorbracht. Van 2010 tot 2018 was De Vries Motors ook Citroën-dealer en van 2018 tot nu PCA-dealer voor Peugeot en Citroën.
Maquette
Zelfs al wordt het gebouw gesloopt, helemaal verdwijnen zal het nooit, want Emiel Van Beirendonck maakte een exacte replica in miniatuur toen de garage nog een tankstation had. Die maquette staat in zijn Citroën Miniatuur Museum (CMM) dat op afspraak te bezoeken is in de Theo De Belderlaan in Zandhoven.
“Het was wel even schrikken en slikken toen Patrick me onlangs op de hoogte bracht”, reageert Emiel Van Beirendonck. “Het is toch een stuk van je leven, maar het klopt dat kleinere garages er allemaal tussenuit gaan en goed personeel moeilijk te vinden is. Met alle technologie die tegenwoordig in een moderne auto zit heb je al bijna een ingenieur nodig. Maar een ingenieur gaat niet aan het loon van een mechanieker werken.”
Jules Van Beirendonck startte destijds als 18-jarige met een eigen garage naast zaal De Lelie in Pulle. “Hij zat daar tot in 1953 en is dan naar de Ringlaan in Zandhoven gekomen”, vertelt Emiel. “Van 1953 tot 1961 heeft hij daar alle herstellingen gedaan, vooral veel camions voor onder andere de melkerij. In 1961 is mijn vader Citroën-dealer geworden. We zijn altijd goed geweest met dat merk.”
In 1983 nam Emiel Van Beirendonck de zaak over van zijn vader en in 1992 kocht hij de gebouwen, om in 2010 op zijn 60ste te stoppen. “Het is weer een bladzijde in Zandhoven die wordt omgeslagen”, vertelt hij. “Ik houd het bij mijn 4.000 kleintjes”, verwijst Emiel naar het aantal miniatuur-Citroëns in zijn museum, dat een eigen facebookpagina CMM heeft waarop je alle bezoekersinfo vindt.
