Het wordt de regering De Croo. Na een maandenlange regeringsformatie met informateurs, preformateurs, formateurs, … is Vivaldi geland. Je zou voor minder een degout krijgen van de politiek. Maar op de valreep van de eigen verklaarde deadline van 1 oktober 2020, bijna 500 dagen na de verkiezingen, is er een nieuwe regering. De ene kant zegt dat ze een links beleid zal voeren, de andere kant zegt dat er niet veel ander beleid zit aan te komen dan bij de vorige (centrum-rechtse) regering.
Om de coronacrisis aan te pakken, komt ze wel rijkelijk laat, zo’n half jaar is die crisis al bezig met name. Ondertussen is er, ondanks dat er minder inkomsten waren, kwistig gestrooid met tal van steunmaatregelen. Maatregelen werden goedgekeurd met tijdelijke meerderheden, terwijl er niemand wakker leek te liggen van de kostprijs. Her en der hoorde je dat je maar beter steun kon aannemen, want we gingen toch allemaal de coronarekening moeten betalen.
De faillissementen bleven gelukkig nog binnen de perken, maar eens de beschermingsmaatregelen uitdoven, zal de vloedgolf van faillissementen niet lang op zich laten wachten. Die gaat ongetwijfeld ook in 2021 nog een tijdje voelbaar zijn. Om nog maar te zwijgen over de mogelijke ontslagen. Nu houden heel wat bedrijven het hoofd boven water dankzij betalingsuitstel of andere steunmaatregelen, maar hoelang is dat nog vol te houden?
Tot slot: wie zal de rekening van dit alles betalen? Juist, het antwoord is in al deze situaties hetzelfde. Hopelijk hebben u en ik voldoende buffer aangelegd.
