Rollen, mergpijpen, kokosrochers, gechocolateerde gebakrollen, bladerdeegflappen. Bij Biscuiterie Seghers in Sint Niklaas draaien de productielijnen op volle toeren. Met een omzet van nu al 15 miljoen euro heeft het familiebedrijf zich verder opgewerkt tot een toonaangevende onderneming uit de sector.
Algemeen directeur Joris Seghers en zijn broer Pascal hebben enkele jaren terug hun bedrijf van hun vader, Hubert overgenomen. Ze oriënteren de biscuiterie vooral in de richting van het buitenland. Nagenoeg 85% van de productie gaat naar de onmiddellijke buurlanden. Zo ondermeer naar Nederland waar men gek is op de mergpijpjes van Seghers.
De Buscuiterie Seghers werkt ondertussen voor 99% onder private label. De productie gaat dus rechtstreeks naar grote distributie-ondernemingen. Precies daarom stellen Joris en Pascal Seghers zich zo terughoudend op. “Neen, geen promotie, geen publiciteit, geen pers. Wij hebben dat geleerd van onze vader, Hubert die ons met de twee voeten op de grond leerde staan. Vandaag is het dit, maar morgen is het weer iets anders. Wij zijn als private label leverancier overigens echt wel gebonden aan enige discretie.”
Met een productie op jaarbasis van liefst 8 miljoen koekjes kan de Biscuiterie Seghers zich evenwel nog moeilijk weg steken. Daar is het belang van de onderneming al veel te groot voor geworden. Maar de terughoudendheid van het management heeft allicht ook te maken met de latente spanningen op de markt. Zelfs voor koekjesproducenten is het vandaag niet allemaal koek en ei. In het jaarverslag maakt de raad van bestuur zich bv. zorgen “over de aanhoudende druk op de verkoopprijzen, de stijging van de prijzen voor grondstoffen en de invloed van de grootdistributeurs die hun aankoopprijzen eveneens naar beneden willen duwen.” Dan zijn er bovendien ook nog de muntrisico’s – Seghers exporteert bv. ook heel wat productie naar Groot-Brittannië – en de toenemende stijging van de loonkosten.
Bij de Biscuiterie Seghers werken zo’n 50 mensen.
