Caroline Carpentier en Filip Struyf hebben in 2019 de binnenspeeltuin Tarzan & Jane geopend in Heusden-Zolder. De crisis valt hen enorm zwaar. In een open brief lanceren ze een noodkreet:
“In 2019 investeerden mijn man en ik meer dan 5 miljoen euro in de grootste binnenspeeltuin van de Benelux”, schrijft Caroline. “Al het spaargeld staken we in onze droom, ons huis volledig in hypotheek bij de bank. In februari waren we bezig met een tweede en derde vestiging. Vandaag zitten we thuis met onze kinderen, is onze zaak gesloten, en heb ik elke dag minder en minder zuurstof om te ademen. Het voelt alsof ik langzaam maar zeker stik.”
“Niemand, buiten Bill Gates dan, heeft deze crisis zien aankomen. Ik benijd beleidsmakers en experten die, met veel te weinig correcte wijzertjes op hun dashboard, tegen de klok én met het gewicht van de gehele bevolking op hun schouders, ons door deze crisis moeten loodsen. De enige juiste prioriteit was én is het beschermen van de fysieke én mentale gezondheid van ons allemaal. De beste remedie: in uw kot blijven.”
“En toch word ik stilaan gek in m’n kot. Niet omdat ik betwijfel dat thuisblijven de beste bestrijding is van het virus. Wel omdat ik moedeloos word van het gebrek aan duidelijkheid, perspectief en burgerzin bij een kleine minderheid. Er is veel te veel tegenstrijdige communicatie en veel te weinig doordachtheid in maatregelen. Maatwerk is in crisistijden niet altijd realistisch, maar een gezonde logica moet altijd de basis zijn.”
“Zo zal voor sommige kleinere ondernemingen 4.000 euro eenmalige steun heel veel zijn. Maar voor een middelgrote onderneming zoals de onze, met een gemiddelde vaste kost van 25.000 euro per maand, is dat, zonder ondankbaar te willen klinken, een druppel op een hete plaat. Wij hebben omzet nodig of uitstel van betaling. Toen we dat laatste vroegen aan de bank was het antwoord: betaal alle openstaande leveranciers en neem een bijkomend krediet om alle vaste kosten te kunnen blijven betalen. 7% intrest is toch een mooi tarief als je gesloten bent en geen zicht hebt op heropening, toch? Ik kreeg het Spaans benauwd.”
“Uitzonderlijke tijden vragen uitzonderlijke maatregelen. Maar dit betekent niet met blanco cheques zwaaien. Waarom kan financiële steun niet procentueel en gekoppeld worden aan jaarrekeningen en balansen? Waarom kan kapitaal wel uitgesteld worden en intresten niet? En waarom, net als bij privéleningen, kan het uitgestelde bedrag i.p.v. na zes maanden niet achteraan de looptijd bijkomen? Geef bedrijven zuurstof en vooral tijd. Geen eenmalige O2-shot om daarna permanent aan de beademing te hangen.”
En ze besluit: “Beste beleidsmakers en experten. Na 20 jaar lokaal ondernemerschap geraken we stilaan uitgeput en in kritische ademnood. We voelen de spanning in ons kot elke dag toenemen. We denken aan opgeven. Help ons door logisch en doordacht te zijn in jullie maatregelen. Door iedereen snel een duidelijk perspectief te geven. En laat niet alle ondernemerszuurstof verdampen, want dan sputtert straks de drijvende kracht van onze welvaart. Met alle mentale en fysieke gevolgen van dien.”
