Ruim 60 procent van de Limburgse werkzoekenden krijgt te weinig kansen op de arbeidsmarkt, aldus ACV-Limburg. “Groepen zoals laaggeschoolden, mensen met een arbeidshandicap en 55-plussers zijn oververtegenwoordigd in de statistieken van de werkloosheid”, zegt voorzitter Jean Vranken. “En ondertussen klagen de werkgevers maar dat het opdrogen van de arbeidsmarkt hun groei remt…”
ACV-Limburg houdt jaarlijks een nieuwjaarsreceptie voor personeel en militanten. De voorzitter koppelt er steevast een syndicaal thema aan. Deze keer neemt hij de arbeidsmarkt onder de loep. “Goed nieuws”, aldus Vranken. “De werkloosheidskloof tussen Limburg en de rest van Vlaanderen is volledig weggewerkt. Dat is voor het eerst sinds de sluiting van de mijnen.”
Volgens Jean Vranken verbergt het goede nieuws echter een heel groot probleem. “Eind september waren er in Limburg iets meer dan 26.000 zogenoemde niet werkende werkzoekenden, van wie 73 procent een uitkering krijgt. We hebben die cijfers eens van dichtbij bekeken en wat blijkt? 60 procent van hen behoort tot dezelfde groepen: 55-plussers, mensen met een arbeidshandicap en, veruit de grootste groep, laaggeschoolden, bijna 16.000 in totaal. Zij zijn oververtegenwoordigd in de statistieken.”
En dat heeft volgens Jean Vranken te maken met het feit dat zij niet genoeg kansen krijgen om zich te bewijzen op de arbeidsmarkt. “Wij kunnen die mensen in hun sollicitatieproces wel begeleiden, maar het zijn uiteindelijk de werkgevers die hen een kans moeten geven”, vindt de ACV-voorzitter. “Er zit hier immers nog veel potentieel.” Hij wil dan ook niet weten van een krapte op de arbeidsmarkt. “Met een werkloosheidsgraad van meer dan 6 procent kan je moeilijk van krapte spreken,” vindt de ACV-voorzitter.
Hij haalt nog even uit naar de werkgevers: “Tijdens de crisis was de werkloosheidsgraad hoog en waren er veel kandidaten voor weinig jobs. Werkgevers zijn daaraan gewend geraakt en willen dat dit zo blijft. En dus wordt er met de vinger gewezen naar de werkzoekenden en worden er strengere sancties geëist, terwijl er juist strenger dan ooit wordt gesanctioneerd.”
Jean Vranken besluit met een oproep. “We hebben dringend nood aan werkgevers die hun verantwoordelijkheid nemen, die de uitdagingen van de arbeidsmarkt én van de samenleving aanpakken en iedereen kans geven op een waardig en volwaardig werk.”
