Vijftien Limburgse ondernemers trekken een week lang door Silicon Valley in San Francisco, de succesvolste ondernemingsregio van de VS. Ze zijn op zoek naar handvaten en concrete instrumenten die de Limburgse ondernemers kunnen gebruiken om de Limburgse economie op een nieuwe leest te schoeien. Dominiek Claes, chef Economie van Het Belang van Limburg, reist mee en brengt iedere dag verslag uit:
Het viel mij meteen op. In elk zakenhotel elders in de wereld wemelt het van de maatpakken. Meestal grijs of zwart, soms eens blauw. De businessman die het helemáál gemaakt heeft, herken je aan het stijfdeftige driedelige pak en de bij voorkeur cognackleurige puntige schoenen. Niet zo in Silicon Valley. De zakenman herken je hier aan zijn hemd, eventueel trui en jeansbroek. Rugzak en muts zijn niet uitgesloten. Zie je hier dan helemaal geen maatpakken? Toch wel, maar dat zijn bankiers, advocaten of consultants.
Hoe het met de zakenvrouwen zit, is mij overigens niet zo duidelijk. Zakenvrouwen in bepaalde welomschreven sectoren, zoals persoonlijke intieme dienstverlening, zijn uiteraard makkelijk aan de kleren te herkennen. Of eerder aan het gebrek aan kleren. Voor andere sectoren is dat moeilijker. Maar zoals eerder gezegd, ook in de VS zijn er beduidend minder vrouwen die een onderneming starten. Nog minder vrouwen beginnen iets in technologie of software.
Silicon Valley is overigens ook het land van de oneliners. De hele streek hangt er mee vol. In elk bedrijf zijn er wel een aantal ingekaderd. Het moet de bedrijfscultuur en –visie onderstrepen. ‘Your problem is our challenge’. Sommige zijn bijzonder goed gevonden en herbergen een belangrijke boodschap. ‘It’s better to create a job than to find a job’. Waarmee de universiteit wil gezegd hebben dat de studenten er bij voorkeur klaargestoomd worden voor het ondernemerschap. Maar je komt ze ook overal elders tegen. De meeste zijn gewoon grappig. ‘My mother never saw the irony in calling me a son-of-a-bitch.’ Andere oneliners stellen dan weer niks voor. ‘Eye changed my mind’. Ik zie ‘m wel, maar het betekent niks. Denk ik toch.
Het heeft de Limburgse ondernemers alvast geïnspireerd. Een aantal van hen is op de proppen gekomen met ‘Date my plate’. Het is meer dan oneliner, ze spelen zelfs met het idee om er een zaak rond op te starten. Stelt u zich voor: u zit in de wagen, alweer in de file. Een paar auto’s verder merkt u een zeer aantrekkelijk persoon op. Hoe handig zou het niet zijn om via een app de nummerplaat van die wagen in te tikken, om zo een date te kunnen versieren? Voorwaarde is wel dat de twee personen zich met de nummerplaat van hun voertuig bij ‘Date my plate’ hebben geregistreerd. Ondernemen hoeft niet altijd bloedserieus te zijn. En inspiratie opdoen, daar waren we toch voor gekomen, niet?
Morgen naar Google. Dat wordt spannend. Eens vragen hoe het zit met de ingevoren eicellen. Naar het schijnt betalen zowel Facebook als Google hun vrouwelijke sleutelmedewerkers om hun kinderwens uit te stellen. Ze betalen de kosten van het invriezen van de eicellen en de procedures achteraf. Het heeft heel wat stof doen opwaaien. Ik ben benieuwd.
