“Mijn ontslag bij Melotte is het gevolg van een clash tussen twee sterke karakters, met elk een verschillende visie. Dat is het goed recht van de aandeelhouder. Maar de manier waarop vind ik erover.” Dat zegt Mario Fleurinck, tot dinsdag nog CEO van matrijzenbouwer en 3D-printer Melotte in Zonhoven. “Ik ben nog nooit zo zwaar aangeslagen geweest. Ik moet mijn ‘kind’ in Zonhoven achterlaten. Ik weet nog niet wat ik ga doen, maar ik wil alvast in Limburg blijven.”
Mario Fleurinck (43), geboren Aalstenaar, arriveerde tien jaar geleden bij Melotte in Zonhoven, bouwer van mallen voor de machine-industrie. Eigenaar Picanol, de West-Vlaamse wereldproducent van weefmachines die in handen is van Luc Tack (die ook Tessenderlo Chemie in handen heeft), had Fleurinck gevraagd om er de “zaken eens te bekijken”. Fleurinck stroopte de mouwen op. “Melotte was toen virtueel failliet,” herinnert Fleurinck zich nog. “Er stond een verlies van 1,5 miljoen euro in de boeken, de schulden waren torenhoog en iedere maand werd er 150.000 euro verbrand. Ik zag in Melotte wel mogelijkheden om er een digitale fabriek van te maken, maar ik was niet overtuigd. Ik gaf mezelf een jaar de tijd om uit te zoeken wat mogelijk was.”
Toen gebeurde het halve mirakel van Zonhoven. “Datzelfde boekjaar 2004 werd afgesloten met winst en de schuld aan eigenaar Picanol was terugbetaald. Akkoord, er bleef nog een aanzienlijke schuldenberg, maar ik zag het zitten,” zegt Fleurinck. Het jaar nadien wist hij lucratieve deals te sluiten voor de petrochemische industrie. “We verdienden toen veel geld, middelen die ik kon stoppen in de ontwikkeling van 3D-printing, de nieuwe maakindustrie. Van de aandeelhouder mocht ik een autonome koers varen, ik mocht mijn ding doen.”
Digitale fabriek
In 2008 was Fleurinck ongeveer klaar met zijn digitale fabriek. “Behalve Materialise en Melotte was er toen praktisch niemand mee bezig. We hadden drie tot vier jaar voorsprong op de rest,” getuigt hij. “Vanaf dan begon de internationale markt – onder aanvoering van de Amerikanen – de mogelijkheden van 3D-printen te ontdekken. 3D-bedrijven schoten als paddestoelen uit de grond, een nieuwe zeepbel diende zich aan. Bedrijven werden gewaardeerd aan 70 keer de cashflow, in plaats van de ‘normale’ drie tot vier keer de cashflow. Ik heb verschillende malen gewaarschuwd voor de hype rond 3D, ik heb voorspeld dat die niet zou blijven duren,” maakt Fleurinck zich sterk. “Op een dag stonden er mensen van Picanol aan de deur om de ‘strategische opties’ voor Melotte te onderzoeken. Dat heb ik ervaren als een motie van wantrouwen. Ik werd hier niet openlijk bij betrokken.”
Clash
Eén en ander leidde tot een heftige discussie tussen Fleurinck en Luc Tack, de topman van Picanol. “Een clash tussen twee sterke karakters, beiden overtuigd van hun gelijk, maar met tegengestelde visies. Ik had Melotte uitgebouwd tot een moderne, open organisatie met participatie van de medewerkers. Luc Tack hield vast aan zijn autocratische visie. Ik kan dat niet verhinderen, de eigenaar heeft nu eenmaal de mogelijkheid om zijn CEO aan de kant te schuiven. Maar de manier waarop, vind ik erover,” zegt Fleurinck. “Na onze zware discussie op vrijdag, kreeg ik tot maandag erop de tijd om Melotte over te nemen via een management buy-out. Ik vroeg een week de tijd om de nodige middelen bij mekaar te zoeken. Op dinsdag, terwijl ik met een internationale klant een belangrijke deal voor Melotte aan het onderhandelen was, hoorde ik mijn gsm overgaan in mijn aktentas. De eigenaar deelde mij per sms mijn ontslag mee. Zo ontdoet een puber zich nog niet van zijn lief.”
Dat tegenvallende financiële resultaten een rol zouden spelen, ontkent Fleurinck met klem. “Melotte is quasi schuldenvrij, en de helft van de jaaromzet staat cash op de rekening.” En dus bleef hij verbouwereerd achter. “Ik heb enorm veel reacties gekregen op de onverhoedse breuk. Talloze mensen hebben mij gesteund. Dat doet deugd. Maar ik moet nu wel mijn eigen kind – Melotte – en veel mensen daar achterlaten, ik kan mijn project niet meer realiseren. Ik ben nog nooit zo zwaar aangeslagen geweest. Ik ben ook maar een mens.”
Wat hij nu precies gaat doen, weet Fleurinck nog niet. “Ik wil wel in Limburg blijven. Ik ben hier met open armen ontvangen, en hier beseft men zeer goed dat de maakindustrie voor een omwenteling staat, als die een duurzame toekomst wil uitbouwen.”
Luc Tack, topman van Picanol en Tessenderlo Chemie, wil voorlopig niet reageren, zo laat zijn woordvoerder weten.
