Laatste bruine kroeg van Asse dreigt te verdwijnen, cafébaas Jurgen ziet het met lede ogen aan

Wanneer je de naam van het café hoort, zou je denken dat enkele Amerikanen na de laatste Wereldoorlog in Asse zijn blijven hangen om er een café te openen. En wanneer je het kleine cafeetje in de Prieelstraat binnenstapt, zou je het nog geloven ook. De donkere houten lambrisering tegen de muur hangt namelijk vol Amerikaanse nummerplaten, posters van iconische acteurs en actrices en de typische Hawaïaanse bloemenkransen.

Maar achter de tap staat geen Amerikaan, wel de sympathieke cafébaas met Vlaamse snor Jurgen Buggenhout (62). Samen met Jenny, zijn vrouw met Caraïbische roots, houdt hij hier al dertig jaar café. “Zij is de reden voor de Engelstalige naam. Toen ik haar leerde kennen in het restaurant van mijn ouders, sprak ze enkel Spaans”, vertelt Jurgen. “En toen we samen het café startten, wou ik het wat internationaler doen klinken. Dat het postgebouw hier rechtover lag, maakte het plaatje compleet. Dat is intussen wel al afgebroken, maar veel consumptie had ik toch niet van de postbodes. De postoverste hield het café vanuit zijn kantoor in de gaten, dus geen enkele postbode durfde hier binnenstappen.”

Amerika

Café The Post is nog een van de laatst overgebleven bruine kroegen in Asse. Zo eentje waar je al om twaalf uur ’s middags terecht kan voor een glazen boterham en waar rond middernacht nog volk aan de toog zit. Het weinige zonlicht dat door het raam naar binnen valt, geeft het café een donkere aanblik. Maar de gesprekken tussen de cafégangers zijn warm en hartelijk.

Jurgen heeft nochtans zijn best gedaan om het café wat op te fleuren. “Ik heb vroeger veel gereisd, onder andere naar Amerika”, zegt hij. “De souvenirs van al die reizen hangen hier aan de muur. Ik zou graag opnieuw wat meer gaan reizen, maar dat zal voor na mijn pensioen zijn.”

Pensioen

Een pensioen dat er mogelijk sneller dan verwacht dreigt aan te komen, want het appartementsgebouw waar café The Post in gevestigd is, staat te koop. “Eerlijk, ik weet niet wat er gaat gebeuren. Ik heb ook gezien dat het gebouw te koop staat. Ik huur de handelsruimte, maar ben niet op de hoogte gebracht. Het zal afwachten zijn wie de koper wordt. Al zal het toch gekocht worden om af te breken”, vreest Jurgen.

Jurgen wil nog drie jaar cafébaas zijn, maar het gebouw van café The Post staat te koop. — © mvl

Zelf heeft hij nog een contract tot 1 januari 2025, al hoopt hij om dat nog met drie jaar te verlengen. “Dan kan ik met pensioen”, zegt de cafébaas. Hij zal dus nog moeten onderhandelen met de nieuwe huisbaas. Sowieso zal hij niet rijk worden van zijn laatste jaren als cafébaas. “De gouden tijden zijn helaas voorbij. Vroeger was het zeker vijf keer beter. Dan bleef ik tot 3 à 4 uur ‘s nachts open, kwam er nog veel jeugd ook. Nu moet iedereen precies om 23 uur thuis zijn.”

Zwartgallig

Jurgen kan nu elke dag vroeger sluiten, hij moet wel elke dag openen om er nog iets aan over te houden. “Vergunningen, elektriciteit,… alle prijzen gingen de hoogte in. Ik raad het zelf af om nog café te houden. Ik zie het zwartgallig in. De bruine kroeg is ten dode opgeschreven. We zijn niet langer sociale wezens. We zitten veel op sociale media, maar we zijn niet meer sociaal.”

Sowieso willen Jurgen en Jenny nog een mooi einde breien aan café The Post, of het nu eind dit jaar of pas over drie jaar gedaan is. “Ik heb geen idee hoe lang het hier nog café gaat zijn”, zegt Jurgen terwijl zijn vaste klanten meeluisteren. Zij hopen stilletjes dat hij nog enkele jaren mag voortdoen. Want de bruine kroeg, dat is stilaan verdwenen Vlaams erfgoed.