Het was François’ vader Frans Decap die in 1933, een jaar voor zijn zoon geboren zou worden, zijn orgelfabriekje in Herentals begon. Hij was zelf een kleinzoon van de Antwerpse orgelhandelaar en -bouwer Aloïs Decap. Frans ging zich vanaf de Tweede Wereldoorlog specialiseren in pijporgels, om later gecombineerde café-orgels en elektronische orgels aan het gamma toe te voegen. In 1957 nam François de activiteiten over. Op dit moment is met Tony, Frank en Sammy de derde generatie aan zet, die zich toelegt op zogenaamde orchestrions en geautomatiseerde instrumenten.
“François is vanmorgen (woensdag, red.) rond 6 uur vredig ingeslapen in een warme familieomgeving”, deelt zijn zoon Sammy mee. “Het gemis zal zwaar zijn en papa zal niet vergeten worden. François was de laatste van zijn generatie Decap-orgelbouwers die geboren werd voor de Tweede Wereldoorlog. Hij was ook de medegrondlegger van Orgelfabriek Decap Herentals. Wat ga ik mijn vader toch ontzettend hard missen.”
Internationale uitstraling
Decap groeide de voorbije decennia uit tot een internationaal bekende naam in de fabricatie van (dans)orgels, die onder meer bij baancafés als De Veertien Billekens voor het nodige vertier zorgden. Ook de Kempense troubadour Guido Belcanto verklaarde zich als een enorme fan van de instrumenten vol technisch vernuft en een gloedvolle klank, en ging samenwerkingen met de familie Decap aan. Aanvankelijk gebeurde de productie in de Herentalse Zandstraat, maar die is intussen al decennia geleden verkast naar de bossen op Langepad. François bleef tot op hoge leeftijd betrokken bij het bedrijf. In het atelier was hij misschien al lang niet meer aan de slag als schrijnwerker of monteur, maar hij werkte nog bouwplannen mee uit en stond zijn zonen met zijn kennis en ervaring bij.
De details van de uitvaart zijn nog niet bekend.
