Zo’n 60 artiesten, politici, professoren en syndicalisten stuurden dinsdag een open brief de wereld in waarin ze de Antwerpenaar oproepen om op 13 oktober progressief te stemmen. Ze verwijzen daarbij naar Borgerhout, waar Groen, Vooruit en het extreemlinkse PVDA al met zo’n ‘progressieve coalitie’ besturen.
Het nieuws stuitte meteen tegen de borst van Vooruit-voorzitter Conner Rousseau, die in Het ontbijt op Radio 1 zei dat hij een samenwerking met PVDA allesbehalve zag zitten. “Ik huiver van het idee dat de grootste stad van Vlaanderen zou worden overgelaten aan extremen, die vol hangen van fake news”, aldus Rousseau.
Lees ook: “De luchthaven dicht? Niet zolang ik hier zit”: Voka-debat zet links-rechtse dossiers op scherp
Naast de Vooruit-voorzitter vindt ook werkgeversorganisatie Voka dat idee niet te best. “Wie de voorbije jaren door Antwerpen reed, zag voor zijn ogen een nieuw centrum verrijzen. Van de kop van de Leien tot aan het Nieuw Zuid werden steenvlaktes en stadskankers aangepakt. Er kwam ruimte voor meer groen (…), buitenlandse magazines ontdekken Antwerpen als nieuwe Europese parel (…) en de stad heeft zijn historische schuld kunnen afwerpen. Het zou rampzalig zijn mocht de volgende bewindsploeg, van welke gezindheid ook, die dynamiek een halt toeroepen. Enkel en alleen omdat ze mordicus ‘een andere koers wil varen’.”
Daarnaast verwijst Voka – als werkgeversorganisatie – ernaar dat “vanuit ondernemersperspectief vooruitgang geen politieke kleur heeft”. “Daarom hebben we de voorbije maand alle verkozen politieke fracties uitgenodigd (…) en daar ging het over hoe we ons waardevol talent, zonder onderscheid van kleur of religie, naar de juiste opleidingen kunnen krijgen. (…) Kortom, hoe ze mee kunnen helpen schrijven aan het prachtige verhaal van Antwerpen.”
Lees hier de volledige open brief van Voka:
Voka Antwerpen-Waasland: “Vooruitgang heeft geen politieke kleur”
In de laatste week voor de lokale verkiezingen van zondag zijn er in Antwerpen krachten aan het werk die de stembusgang willen herleiden tot een soort Kulturkampf. Een ideologische strijd tussen goed en kwaad, tussen licht en donker. Een strijd waarin zelfs de overweging of er met politieke extremisten kan bestuurd worden, terzijde wordt geschoven. In de ogen van een aantal academici, kunstenaars en opiniemakers is die vraag, blijkbaar verblind door een enorme hang naar politieke revanche, plots niet meer relevant. Wie hun discours hoort, krijgt de indruk dat Antwerpen de voorbije tien jaar terug naar de donkere middeleeuwen is gekatapulteerd. Waarbij alle stemmen die niet tot het machtscentrum behoren, geknecht en gefnuikt worden.
Elke normale burger en ondernemer in Antwerpen vraagt zich wellicht af of ze het hier over dezelfde stad hebben. Wie de voorbije jaren door Antwerpen reed, zag voor zijn ogen een nieuw centrum verrijzen. Van de kop van de Leien tot aan het Nieuw Zuid werden steenvlaktes en stadskankers aangepakt. Er kwam ruimte voor meer groen, meer water en meer kwalitatief wonen. Met de renovatie van de Handelsbeurs, het Stadhuis en het KMSKA ontdekken buitenlandse magazines Antwerpen als een nieuwe Europese parel. Onderweg heeft Antwerpen het juk van de historische schuld kunnen afwerpen en staat ze niet langer onder financiële curatele van Vlaanderen.
Niemand kan ook ontkennen dat Antwerpen op vlak van mobiliteit de voorbije jaren een enorme inhaalbeweging heeft gemaakt. Na een vijftien jaar durende loopgravenoorlog hebben beleidsmakers, ondernemers en burgerbewegingen zich eindelijk verenigd in een Toekomstverbond dat een streep heeft getrokken onder twintig jaar immobiliteit in Antwerpen. De zucht van opluchting die het bedrijfsleven heeft geslaakt, was tot ver voorbij Linkeroever te horen. In een respectvolle consensus wordt er vandaag vier miljard geïnvesteerd om van deze regio een voorbeeld te maken van een moderne, bereikbare metropool en wereldhaven.
Het zou rampzalig zijn mocht de volgende bewindsploeg, van welke gezindheid ook, die dynamiek een halt toeroepen. Enkel en alleen omdat ze mordicus ‘een andere koers wil varen’.
Vanuit een ondernemersperspectief heeft vooruitgang geen politieke kleur. Daarom hebben we de voorbije maand alle verkozen politieke fracties uitgenodigd om met ons in dialoog te gaan. Tijdens deze uitgebreide gedachtewisselingen ging het niet over het hoofddoekenverbod in het publieke ambt of een uitbreiding van de lage-emissiezone. Als grootste vertegenwoordiger van ondernemers in de stad en regio hebben we een uitgesproken mening over het economisch programma van de politieke partijen. In die discussies ging het er onder meer over hoe we ons waardevol talent, zonder onderscheid van kleur of religie, naar de juiste opleidingen kunnen krijgen. Hoe we ervoor kunnen zorgen dat al die jonge mensen geïnteresseerd en geactiveerd blijven. Hoe zij kunnen doorstromen naar de arbeidsmarkt of zelf een onderneming kunnen starten. Kortom, hoe ze mee kunnen helpen schrijven aan het prachtige verhaal van Antwerpen.
Het enige waar we van huiveren, is van bemoeienis en bureaucratisering. Zeker in een wereldstad als Antwerpen moeten beleidsmakers er altijd vooral over waken dat ze niet in de val van het etatisme trappen. Een directieve overheid is dodelijk voor de organische groei van het ondernemerschap en voor onze internationale uitstraling. Leerling-tovenaars die anno 2024 pleiten voor een moratorium op bedrijfssluitingen en onteigening van private parkeerbedrijven horen thuis in de geschiedenisboeken, maar niet op het Schoon Verdiep.
Ondernemers zorgen voor toegevoegde waarde en een duurzame toekomst door mensen tewerk te stellen, te innoveren en hun fair share aan de overheid af te staan. En zo lang deze stad het economisch kloppend hart van Vlaanderen en België is, zullen ze dit blijven doen. Daarom heeft deze stad nood aan een overheid met een open blik naar de wereld, die zich zowel naar zijn burgers als naar zijn bedrijven als een betrouwbare partner gedraagt.
