Nu er een ontwerp van Interprofessioneel Akkoord (IPA) voor 2011 en 2012 werd bereikt, komen de eerste reacties binnen:
Werkgeversvereniging VKW-Limburg is alvast blij met de loonmatiging en het onderzoek naar de aanpassing van de automatische loonindexatie.
“Gelukkig kunnen we onze concurrentiekracht vrijwaren door nu af te spreken dat er bovenop de automatische loonindexering weinig of niets aan loonstijging kan komen,” zegt directeur-bestuurder Jos Stalmans. “Bij stijgende inflatieverwachtingen is het belangrijk dat ondanks onze loonhandicap, de kloof met Duitsland en andere buurlanden niet groter wordt.”
VKW-Limburg vindt het ook positief dat er een akkoord is gekomen over de ruwbouw van een geleidelijke harmonisering van het arbeiders- en bediendenstatuut. De werkgevers weten al langer dat een afstemming van beide statuten op termijn onvermijdbaar is, doch op voorwaarde dat dit niet leidt tot een loutere optelsom van de voordelen die beide statuten afzonderlijk inhouden. “VKW Limburg zal de kostencomponent van deze harmonisering voor de Limburgse bedrijven dan ook in die zin erg kritisch blijven bekijken,” aldus nog Stalmans.
VKW-Limburg is ook tevreden dat er stappen werden genomen om een meer flexibele arbeidsregeling mogelijk te maken. “De veralgemening van de tijdelijke werkloosheid is hierin alvast een belangrijk element,” zegt de directeur. “Maar er moet ook meer flexibiliteit komen op gebied van werkurenregelingen, berekening van de arbeidstijd op jaarbasis en op vlak van overuren.”
Unizo zit op dezelfde lijn als het VKW: “Er is wel degelijk rekening gehouden met de moeilijke economische situatie waarin veel van onze bedrijven nog steeds verkeren,” zegt directeur Joël Stockmans. Ook positief is het duidelijk kader dat werd gecreëerd om de verschillen tussen de statuten van arbeiders en bedienden weg te werken, alsook de aangekondigde studie om te vermijden dat het automatisch loonindexmechanisme tot onaanvaardbare loonkostenstijgingen leidt.”
Voka-Limburg is minder enthousiast: “Het akkoord is in schooltermen uitgedrukt na veel wikken en wegen ‘net delibereerbaar’, met de hakken over de sloot dus,” zegt gedelegeerd bestuurder Johann Leten. “Wij hebben steeds gepleit voor een bevriezing van de lonen, en toch werd hier een verhoging onderhandeld, hoe beperkt ook. Feit is dat door dit akkoord de loonhandicap niet verkleint, in tegendeel, want aan de automatische indexering wordt niet geraakt. Het is dus te duur.”
Leten is ook bezorgd over de uitwerking van het eenheidsstatuut bedienden-arbeiders: “Het akkoord is ingewikkeld en potentieel duur. Voka zal er alleszins op toezien dat er geen kostenverhoging zal gebeuren. Het is trouwens een gemiste kans dat nieuwe concepten van ontslagvergoeding geen activeringsmechanismen omvatten.” Tot slot kraakt Voka ook de verlenging van de brugpensioenen af. “Niet goed en in strijd met Vlaamse activeringspolitiek,” besluit Leten.
