Sander was vroeger zelfstandig bankier en Hendrik werkte op de hoofdzetel van supermarktketen Aldi als inkoper. De twee Gentenaars zijn hechte vrienden en deden zelfs aan co-housing. Het was aan de keukentafel dat ze besloten hun leven een andere wending te geven. Alleen hadden z nog geen idee wat ze precies wilden doen. Tot ze een artikel toegestuurd kregen van een kennis.
“Over zeewier en het kweken ervan”, verduidelijkt Sander. “Aanvankelijk waren we niet voor het idee gewonnen, tot we ons begonnen in te lezen over het product. Naarmate we erover lazen, werden we enthousiaster. We wilden sowieso iets innovatiefs, er moest een economisch verhaal achter zitten én we wilden iets doen met een duurzame impact. Zeewier kwam meer dan in aanmerking.”
Menselijke consumptie
Anderhalf jaar bereidden Sander en Hendrik hun project voor en lazen ze zich in. In april 2022 richtten ze hun bedrijf OceanBites op.
“Het is een grote stap geweest in het eerder onbekende, maar we hebben er nog geen seconde spijt van gehad”, vervolgt Sander.
We kennen zeewier zoals dat in de Noordzee voorkomt, maar Sander en Hendrik kweken het aan land. “Ik heb het moeilijk met zeewier uit zee waar je eigenlijk nul controle over hebt. Je hebt bij het kweken in open water onder andere geen controle over het water zelf, over de lucht, enzovoort. Voor menselijke consumptie lijkt het ons beter om daar net wel controle over te hebben”, vinden ze.
“Het kweken van zeewier op land biedt alleen maar voordelen. We kunnen daardoor een zuiver product afleveren, een product dat je op zee niet kan kweken, vrij van bacteriën. Maar ook dat kweken aan land heeft zijn uitdagingen. Vooral de kostprijs is een pak hoger.”
Maar wat dan met de smaak? Is die dan dezelfde zoals zeewier rechtstreeks uit de zee? “Neen”, is Sander duidelijk. “Bij zeewier die uit de zee komt heb je een sterke zeesmaak. Bij ons proef je veel meer het zeewier zelf. Sommige mensen vinden het daardoor veel toegankelijker. Er zit echt wel een verschil in.”
Algen en beestjes
“Wij kweken een soort zeewier: Palmaria Palmata, bekend onder de naam ‘dulse’. Het is een rood zeewier dat in de getijden groeit, tussen eb en vloed. We pompen zeewater op dat gefilterd wordt en daarin wordt het zeewier bij ons gekweekt. Daardoor verdwijnen onder andere de algen en andere beestjes die er niet in horen te zitten. Vervolgens zetten we daar een goed licht op en dan laten we het zeewier gedurende drie maanden groeien. Hoe? Als we zeewier binnenkrijgen, weegt dat ongeveer 0,02 gram. Uiteindelijk wordt het zeewier zo’n halve kilogram. Zeewier breekt soms ook af en van een klein stukje, kunnen we dan opnieuw een groot stuk zeewier maken. Zie het als een krop sla die je in twee scheurt en waardoor je zo twee kroppen sla krijgt.”
Zeewier wordt vandaag vooral als zoutvervanger gebruikt en is aan een serieuze opmars bezig. Ook Sander en Hendrik plannen uitbreiding. “We oogsten nu ongeveer een tien kilogram per week, maar we gaan opschalen. Binnenkort verhuizen we naar een nieuwe loods in de Oostendse vismijn.”
Over de Oostendse Award als Starter van het jaar is Sander duidelijk. “We zijn heel blij met deze erkenning. Wel wijs dat je deze bevestiging krijgt van de stad zelf en dat ze gelooft in het product. Maar het is ook een erkenning voor alle mensen die bij ons project betrokken zijn”, aldus Sander.
OceanBites kreeg subsidies van Vlaio, EFMZV (Europees fonds voor maritieme en visserij), en SE’nSE fund, een investeringsfonds.
