“Met pensioen, dat kan toch niet”, zegt een vrouw verbouwereerd wanneer ze naar het verhuurbord vraagt aan de gevel. “Toch wel”, antwoordt Philip Pappens. “We stoppen ermee. Op 1 september is het gedaan.” “1 september al”, reageert de vrouw. “Dan komen we ervoor zeker nog eens langs om een grote voorraad in te slaan.”
Pappens lacht. “Het is niet normaal”, zegt hij wanneer de vrouw de winkel verlaat met een karton vol wijn in haar armen. “Sinds de klanten weten dat ik voorgoed de deuren sluit, kan ik de bestellingen amper bijhouden. Pas op, de winkel heeft altijd goed gedaan, maar ik denk dat ik de afgelopen week toch wel aan een record zit.”
Een andere klant vraagt waar ze naartoe moet als de winkel sluit. “Naar de supermarkt? Dat is toch niet hetzelfde”, jammer ze. “Ik vind dat grappig”, zegt Pappens als ze de deur uit is. “Uiteraard zijn er nog in de omgeving die goede wijn verkopen, maar Cavavins is een vaste waarde geworden in De Pinte. Het is moeilijk om dat los te laten.”
Terwijl ze veertig jaar geleden net dachten dat de winkel het nooit ging halen. “Ik had heel veel critici toen ik de winkel veertig jaar geleden begon, in september 1984, toen nog op de hoek van de Baron de Gieylaan en de Polderdreef”, zegt Pappens. “De Pinte was toen niet wat het nu is.”
“Er waren twee kruidenierszaken, een paar beenhouwers en een juwelier. Een winkel gespecialiseerd in wijn, dat was een rariteit. Zeker met de Makro vlak bij.” Op de dag dat Pappens zijn deuren openzette, kwam er een oude leraar naar hem. ‘Manneke, ziet ge dat wel zitten’, vroeg die. Zelfs vrienden hadden hun twijfels bij de winkel.
“Maar ik wist dat er een markt voor was”, zegt Pappens met pretogen. “Kookboeken begonnen toen enorm op te komen en bij lekker eten hoort natuurlijk lekkere wijn. Die oude leraar is intussen gestorven, maar ik was hem toch nog graag eens tegengekomen. ‘Ik leef nog, maar de Makro is failliet’, had ik graag gezegd.”
De wijnboer gaf al zijn critici ongelijk. Van in het begin kon hij enkele grote bedrijven strikken zoals de Nationale Loterij, Volvo, ArcelorMittal en McCain. Maar ook lokale bedrijven kwamen maar al te graag langs voor relatiegeschenken. Ze waren een even groot succes als de tweejaarlijkse proeverijen en de bar tijdens de jaarlijkse kermis.
“Rond de bar stond al snel honderd à honderdvijftig man tijdens de kermis”, zegt Pappens trots. “Liters rosé werd er dan gedronken. Cava en ambiance à volonté.” Toen Pappens twintig jaar geleden naar de Pintestraat verhuisde, verhuisden de klanten graag mee. Het bleef leutig in de winkel, tot op vandaag, maar er is een tijd van komen en van gaan.
Pappens ging anderhalf jaar geleden al in pensioen. Op september is het definitief gedaan met Cavavins. “Een winkel is als een baby, je laat dat niet los”, zegt de wijnboer. “Zelfs in je vakantie ben je daarmee bezig. Met plezier, maar ik kijk er wel eens naar uit om eens op te staan zonder agenda. Ik heb heel veel hobby’s waar tot nu toe weinig tijd voor had. Racen, varen, werken in de tuin. Ik kijk er enorm naar uit om mij daar mee bezig te zijn. Al zal ik de winkel zeker ook missen. Dat menselijk contact is goed waard.”
