Jeffrey weet waarover hij het heeft. Hij heeft al vijftien jaar ervaring opgedaan in bij enkele gerenommeerde opticiens. De voorbije twee jaar werkte hij als freelance ‘vliegende’ opticien. “Tof werk, maar ik miste het contact met de klanten”, zegt hij. “Daarom ging ik op zoek naar een eigen zaak.”
In de kleine wereld van de opticiens kom je vaak via vertegenwoordigers te weten welke zaken over te nemen staan. “Dat was ook bij mij het geval. Ik heb met Günther Cornelis en Carine Schoonjans, de vorige eigenaars van Optiek Vanhove, een goed gesprek gehad. Het klikte. De overname was snel beklonken.”
Jeffrey kende de zaak niet en vernam tijdens het gesprek dat Vanhove niet de naam van de vorige eigenaars, maar wel van de oorspronkelijke opticien is. “Maar ik wil de naam ook behouden, want die klinkt toch bekend in de oren en mijn ego is niet zo groot dat ik per se mijn eigen naam boven de winkel wil hebben.”
De nieuwe eigenaar voerde voor hij de stap zette, een beperkt marktonderzoek uit. “Allez, ik heb een paar keer rondgelopen in Turnhout, want ik kende de stad niet goed. Mijn sociale leven speelt zich in Zandhoven af en ik ging in Lier naar school. Maar ik voel dat Turnhout leeft, meer dan andere steden. Ik ken ondertussen ook al enkele ondernemers uit de buurt. De plantenzaak Rimboe, omdat de moeder, Katrien, ook een opticien is en wij ooit zelfs collega’s waren. En De Dis en De Kroonkurk, waar ik de versnaperingen voor de receptie die ik heb gepland, ga bestellen. Ik vind dat contact met lokale middenstanders belangrijk. We maken toch allemaal deel uit van deze stad.”
Opticien-optometrist is een knelpuntberoep
Aan de zaak zelf verandert Jeffrey Penen niet veel. “Ze was, om het met een vastgoedterm te zeggen, instapklaar. Wat kleine kasten en krukjes, binnenkort nog wat planten. Meer verander ik niet. Het aanbod blijft hetzelfde, sterk op mode gericht. Optiek Vanhove is ook de enige verdeler van Chanel in de regio. Dat merk blijft de trekker van de winkel. Ik heb wel opnieuw contactlenzen in het aanbod. Dat hadden de vorige eigenaars niet.”
Een recent Koninklijk Besluit legt opticiens nieuwe regels op. Wie oogmetingen wil aanbieden, moet een diploma opticien-optometrist hebben. Jeffrey heeft dat diploma. “Maar ik ga het niet aan de muur hangen”, lacht hij. “Ik kan het wel tonen aan wie erom vraagt. Er studeren jaarlijks nog maar iets meer dan twintig optometristen af in ons land. Het wordt een knelpuntberoep. Dat maakt het moeilijk om personeel te vinden. Gelukkig blijft Nancy, die hier al tien jaar werkt, aan boord.”
Dat de wetgeving strenger wordt, vindt Jeffrey goed. “De wet verplicht ons om klanten door te sturen naar een oogarts als een nieuwe meting sterk afwijkt van de vorige. Dat is belangrijk, want we zijn tenslotte toch een schakel in de gezondheidszorg.”
