Wie op Groot Veerle passeert kan niet naast het groeiverhaal van Alfa Fish kijken. Op de plaats waar vroeger twee oudere woningen stonden, opende vorig jaar een grote nieuwbouw met kantoor, diepvriezer en opslag die nu voor 2/3de operationeel is. Het laatste resterend deel wordt dit jaar afgewerkt.
“De snijzaal en opslagruimte zijn vier keer zo groot geworden, met de meest moderne apparatuur”, vertellen de broers Christophe (36) en Steven (33) Timmermans. “Vroeger hadden we alleen een gelijkvloers. Ook onze laadkades worden uitgebreid. We zijn gegroeid van drie naar veertien camionettes en daar komen er, als alles goed gaat, nog drie bij dit jaar.”
En zeggen dat zowel Christophe als Steven na hun universitaire economische studies tot voor enkele jaren als bankier werkte. “We komen helemaal niet uit een familie van visverkopers. Vroeger was hier een haringrokerij Geens. Vorige eeuw werd er nog heel veel haring gegeten. Onze vader Michel (65) werkte hier als boekhouder. In 1997 wou de toenmalige eigenaar het bedrijf verkopen. Hij had al verregaande gesprekken met een kandidaat, tot papa op een avond besliste: ik koop het! Moeder was daarvan niet op de hoogte. Vader kende de cijfers, maar wist niks van vis verkopen. Toch werkte hij zich snel in. Als jobstudenten kwamen wij hier al helpen”, vertelt Steven.
In 2015 verliet Steven de banksector om mee in het bedrijf te stappen, in 2017 volgde ook Christophe. “Een grote stap, maar we geloofden er in. Rood vlees gaat achteruit, maar elk jaar stijgt de visconsumptie in België met 4 tot 5%. We hebben intussen ook wel de passie voor vis.”
De meeste mensen kennen De Vistafel op Groot Veerle, het winkelgedeelte waar ze rechtstreeks aan de consument verkopen. Maar het grootste deel van hun omzet draaien ze als groothandel aan horeca, cateraars en retailers.
Andere naam
Een van de eerste veranderingen die de broers doorvoerden was het wijzigen van de vroegere naam Roem der Kempen in Alfa Fish. “In onze klantenkring zitten mensen van tal van nationaliteiten. Alfa Fish klinkt internationaler. We leveren ook aan festivals als Tommorowland, aan vliegmaatschappijen, cateraars en een aantal sterrenrestaurants.”
Vader en moeder werken nog altijd mee. De meeste vis- en schaaldieren kopen ze rechtstreeks op veilingen. Met 365 zonnepanelen op het dak zetten Steven en Christophe hard in op duurzaamheid. “Daarom dat we op veilingen ook bijvangst kopen. Dat zijn de minder populaire of onbekendere vissen zoals rode poon of wijting die anders soms overboord worden gegooid, terwijl ze toch al dood zijn. Zonde, daarom is ons assortiment hier ruimer dan doorsnee.”
Toen de broers in de zaak kwamen, boomden de sushirestaurants in Vlaanderen. Steven trok zelf op prospectie naar de Malediven. “In de Indische Oceaan tussen Sri Lanka en de Malediven zwemt de beste geelvintonijn ter wereld. Door zelf ginder te onderhandelen, konden wij die verse tonijn laten invliegen op Zaventem. Bij de sushizaken hier ging dat nieuws als een lopend vuurtje rond. Ze vormen nu een kwart van onze omzet, en daar zit nog rek op. Vroeger leverden wij in een omtrek van vijftien kilometer rond Brecht, nu zitten we in Brussel, Wallonië en delen van Zuid-Nederland. Het is wel hard werken. We leveren zeven dagen op zeven.”
Terwijl we alles noteren, is de laatste inkt uit onze Bic-balpen gevloeid. “Ik schrijf mijn balpennen ook altijd helemaal leeg”, vertelt Christophe. “Bij Alfa Fish gooien we zo weinig mogelijk weg. Zelfs visgraten zitten in een aparte diepvriezer. Onze reststromen gaan naar dierenvoer. De piepschuimkisten waarin de vis arriveren worden gerecycleerd. Alles eigenlijk.”
Alles samen werken er bij Alfa Fish zo’n vijftig mensen. Van 150 naar 1.000 horecazaken om te beleveren per week, van gemiddeld 9.000 naar 50.000 kilo vis per week: het gaat hard voor de Brechtse ondernemers. De voorbije feestweken zagen ze een shift naar het luxueuzer segment, met kreeft, oesters, kingkrab en sint-jacobsvruchten. Zelf eten ze drie tot vijf keer per week vis.
“Zoals gezondheidsexperts dat ook aanraden”, vertelt Steven. “In het mosselseizoen eet ik zelfs élke dag mosselen, om de dagelijkse kwaliteit te testen.” Een beetje zoals de trappistenbrouwerij in Westmalle elke middag een bierproeverij houdt.
