“Ik interviewde gezinnen met een kindje met eetproblemen en een kinderarts. Deze bevindingen legde ik naast elkaar waardoor het hiaat in de hulpverlening pijnlijk duidelijk werd”, vertelt Anneke. “Zo moeten ouders vechten om gehoord te worden of de juiste hulp te vinden. De louter medische kijk op eetproblemen ervaren ze evenmin als helpend. De pediater zag twee grote tekortkomingen; de onbekendheid in de eerste- en tweedelijn en het gebrek aan geschoolde zorgverleners. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt de nood aan intensieve multidisciplinaire behandeling, wat ver voorbij de medische kijk gaat. Toch is dit onvoldoende gewaarborgd in het huidige Vlaamse zorglandschap. Dit alles nam ik mee om verandering te creëren.”

Zorgpad

En dat deed ze. In haar scriptie ontwikkelde ze een zogenaamd ‘zorgpad’ om in te zetten op vroegtijdige detectie en interventie. “Het zorgpad heeft oog voor een goede beeldvorming van de eetproblemen waarbij zowel vraagverheldering als onderzoek belangrijke parameters zijn. Ik geef de signalen aan die alertheid en doorverwijzing vragen en reik enkele handvaten aan voor de nuldelijn om ouders te ondersteunen. Een tweede luik van het zorgpad brengt de doorverwijzingsmogelijkheden per zorglijn in kaart alsook de aangewezen disciplines qua behandeling. Bij het zorgpad hoort een brochure met uitleg over de – nog vrij onbekende – eetstoornis ARFID. Het is cruciaal dat Vlaamse zorgverleners hiermee vertrouwd raken.”

Het zorgpad legde ze vervolgens voor aan verschillende instanties, waaronder een huisarts, Kind & Gezin, het CLB en het moeilijke etertjes team van het Zeepreventorium. “Ik kreeg ondertussen reeds vragen van huisartsenkoepels om hen hier rond te informeren”, zegt Anneke. “Iets wat de hoge nood onderstreept.”

Lees ook: Anneke opent praktijk voor jonge kinderen met eetproblemen: “Mijn dochter had een ernstige eetstoornis en kwam in levensbedreigende toestand terecht”

Naast haar scriptie richtte Anneke ook praktijk EetMee op om gezinnen met kinderen met een eetproblematiek te ondersteunen. Een uniek concept, zo blijkt. “Hoewel er al andere multidisciplinaire groepspraktijken bestaan, is EetMee een uniek concept. Er zijn amper groepspraktijken die zich uitsluitend focussen op eetproblemen, en bovendien richten veel hulpverleners zich op kinderen vanaf twaalf jaar. Maar dan is het kwaad vaak al geschied”, vertelt ze. “Eetpatronen zijn dan veel moeilijker te veranderen, terwijl eetproblemen vaak vroeg te detecteren en te behandelen zijn. Vroegdetectie is zelfs cruciaal, bleek uit mijn onderzoek.”

Gezinsondersteuning

In de praktijk zijn verschillende hulpverleners terug te vinden. EetMee heeft een preverbale logopedist, diëtist, klinisch psycholoog/systeemtherapeut en kinderpsychiater. Anneke zelf neemt de rol van praktijkcoördinator op zich en zorgt voor gezinsondersteuning en contextbegeleiding. “Mijn ervaringsdeskundigheid en de opleidingen maken dat ik de empathische brugfiguur ben tussen gezinnen en therapeuten”, zegt ze.

Verder zorgde ze ook voor een tool waarmee gescreend kan worden op de aard en de ernst van de eetproblematiek. “Die heb ik reeds bij meerdere gezinnen gebruikt op mijn stageplaats -een centrum voor ambulante revalidatie. Hij werd niet alleen uitvoerig getest, maar ook geëvalueerd en verfijnd in samenwerking met het multidisciplinaire team van het CAR. De tool is ondertussen al uitvoerig gebruikt om de eerste cliënten van EetMee te ontvangen.”

“Het blijft mijn missie om de onbekendheid van eetproblemen bij jonge kinderen en ARFID te doorbreken door in te zetten op sensibilisering”, besluit Anneke. “De mythe dat kinderen zichzelf niet zullen uithongeren en dus wel zullen eten als ze honger hebben, wil ik daarmee graag de wereld uithelpen.”

Of ze met haar bachelorproef ook in de prijzen valt, wordt pas duidelijk bij de uitreiking van de deelprijs op dinsdagavond 19 december in AMUZ Antwerpen.