Zo’n fraude komt al langer voor bij particulieren, maar oplichters viseren nu ook ondernemingen en zelfstandigen, “met grote financiële schade als gevolg”. Febelfin hamert erop dat de bank nooit via e-mail, telefoon, sms … naar persoonlijke bankcodes zal vragen of zal vragen om geld over te schrijven of software te installeren.
Bij kluisrekeningfraude is meestal sprake van twee fases. Eerst ontvangt de ondernemer een phishingbericht van een afzender die op het eerste zich betrouwbaar lijkt, bijvoorbeeld een sociaal secretariaat, de bank, bpost, telefoonoperator en dies meer. Het bericht bevat een link naar een website die oplichters gebruiken om persoonlijke gegevens te verzamelen of codes voor internetbankieren. Zo krijgt de oplichter toegang tot de zakelijke rekeningen en kan hij frauduleuze transacties uitvoeren, legt Febelfin uit.
Vervolgens ontvangt de benadeelde een telefoon van de fraudeur, die zich voordoet als bankmedewerker, om te waarschuwen voor die verdachte transacties. “Met de informatie die de fraudeur via phishing heeft verkregen, kan hij bijvoorbeeld verwijzen naar het rekeningsaldo en recente transacties. Hierdoor wint hij het vertrouwen van de gedupeerde en overtuigt hij hem/haar om het uiteindelijke doel te bereiken: een grote som geld overmaken naar een ‘veilige kluisrekening’. Deze kluisrekening bestaat echter helemaal niet, en zodra het slachtoffer de transactie uitvoert, raakt hij zijn geld kwijt”. Er is ook een variant waarbij de fraudeur de annulering van een frauduleuze overschrijving laat bevestigen, maar wat in feite neerkomt op het ondertekenen van een overschrijving.
De oplichter kan ook de eerste stap overslaan en meteen het doelwit bellen.
