Tegelijk beschouwt hij het als zowat de mooiste ervaring van zijn leven. “Echt schitterend, maar het is wel de laatste keer dat ik zoiets doe. Ik had vooraf afgesproken met mijn klimmaatje Alexander Gilen, mijn beste vriend, dat we nog een paar bergen zouden doen hierna. Maar dat plan hebben we geschrapt. Echt niet.”
Lees ook: Kleermaker wil Kilimanjaro beklimmen in maatpak: “Als je hard genoeg werkt, is alles mogelijk”Tommaso Bordoni is 32 jaar en woont in Lubbeek, vlak bij zijn geboorteplek Leuven. Hij richtte in 2017 het kledingmerk BORDONI op, internationaal gerenommeerd voor zijn maatpakken, en werd bekend via het VTM-programma Jonge Wolven over jonge ondernemers. Hij is ook drager van een gestileerde snor, die hij intact wist te houden tot op de 5.895 meter hoge top van de Kilimanjaro, de hoogste berg van Afrika. Hij vatte het dolzinnige plan van een beklimming in maatpak op om te bewijzen dat mensen ook onmogelijke dromen kunnen waarmaken als ze maar in zichzelf geloven. We kregen hem al even aan de lijn in zijn hotel in Tanzania.
Tommaso Bordoni: “Verschrikkelijk (lacht). Je ziet op één onze filmpjes hoe zwaar ik hijg op een paar honderd meter van de top. Het voelde aan alsof het nog 18.000 km was. Ik stond op het punt om op te geven. Ik ben ook geen sportman, ik heb het nooit zien zitten om te betalen om in een fitnesscentrum zware dingen te mogen optillen.”
Je had toch getraind?
“Vijf maanden lang zijn Alexander en ik elke week gaan stappen in de Ardennen of in Noord-Frankrijk. Maar dat is toch niet hetzelfde. Ik had aan mijn verloofde Lynsey beloofd dat ik het zou volhouden, anders was ik gestopt. Van pure uitputting. De hele expeditie duurt zowat acht dagen. De laatste dag vertrek je ’s nachts en dan is het een stuk of vijf uur stappen tot de top, pure eindeloosheid gewoon. Daar staan was wel emotioneel, de adrenaline geeft je een boost. Normaal daal je daarna af tot halverwege de berg, maar we kwamen op het onzalige idee om in één keer door te stappen tot ons hotel, zo ontzettend beu waren we die berg. Dat was dom. We zijn pas ’s avonds, ongeveer 16 uur na het vertrek, aangekomen… Dat was maandag, vandaag heb ik nog altijd ‘spaghettibenen’, ik kan geen trap meer op.”
Lees ook: Bordoni brengt kostuums op maat voor kinderen op de marktJe hebt het effectief gedaan in een driedelig pak.
“Ja, dat ging vrij goed. We hebben het pak zelf gemaakt uit een soepele stof van Scabal, onze Belgische stoffenleverancier. Op maat, dus het was heel comfortabel. Het probleem was het witte hemd: hoe hou je dat wit? We hadden maar vier stuks bij, anders werd het teveel bagage. Vooral je kraag wordt vuil, van het zweet en zo. We hebben het opgelost door losse, opzetbare kragen te gebruiken, die we konden wisselen, maar het was nog niet ideaal.”
Jullie hadden ook echte bergschoenen.
“Ja, en een korte kostuumbroek, behalve de laatste dag. De kostuumschoenen heb ik laten vallen uit schrik voor bevroren tenen: dat had ik er niet voor over. De nagel van mijn dikke teen rechts is nog helemaal kapot, van de kou en het stoten tegen stenen. Met gewone schoenen was daar niks van overgebleven. Onder mijn kostuum had ik een trui en jogging aan van merinowol, en nog een trui van kasjmier. Het vroor boven tot min vijftien. De stropdas was geen probleem.”
Wat vonden de Afrikaanse begeleiders van jullie outfit?
“Die vonden het fantastisch. We hadden een team van zo’n twaalf man: een gids, dragers, helpers, een kok… de gebruikelijke begeleiding. Wij waren maar met zijn tweeën en dan kun je snel gaan, omdat je niet moet wachten op de traagste van de groep. Elke keer als we andere klimmers passeerden riepen onze begeleiders ‘Laat ons voorbij! We moeten naar een meeting!’ Ze vonden het heel grappig. Hoeveel zo’n expeditie kost? Per persoon drie- tot vijfduizend euro, zonder vluchten of hotel. Voor onze klimuitrusting hebben we tenminste niet moeten betalen, haha.”
Leg nog eens uit waarom je dit in godsnaam gedaan hebt?
“Je hoort mensen vaak zeggen dat ze eens dit of dat zouden willen doen, of ergens naartoe gaan, of iemand uit eten vragen, of een bedrijf beginnen, maar dat ze niet durven, of dat het onmogelijk lijkt. Ik wilde tonen dat als je hard genoeg werkt en erin gelooft, dat alles mogelijk is. Ik hoop mensen te inspireren. Op Instagram was er al iemand die zei dat hij door mij is beginnen trainen voor de Iron Man. Kijk, dan is mijn doel al bereikt.”
