“Wist je dat België -naast kampioen in loonkosten- ook nagenoeg kampioen is in ontslagkosten?,” vraagt Bart Lodewyckx. “Alleen Italië moeten we laten voorgaan. Het maakt het voor kleine en middelgrote ondernemingen zeer lastig tot zelfs onmogelijk om mensen met een lange staat van dienst te ontslaan, zelfs wanneer dit noodzakelijk is. Ontslagvergoedingen en opzegtermijnen hebben namelijk geen bovengrens in ons land. Bij bedienden met 25 tot 30 jaar dienst kunnen die kosten daardoor makkelijk oplopen tot meer dan 200.000 euro en in termijn meer dan 100 weken. Te veel van het goede…”
Waarom? “We werden de afgelopen maanden meermaals geconfronteerd met ondernemers die door tegenvallende resultaten of omstandigheden wilden overgaan tot ontslag maar dat niet konden omdat de vergoedingen onbetaalbaar zijn. Waardoor ze verder in de problemen zouden komen. En dat stelt ons voor een fundamentele vraag: blijven we het in deze krappe arbeidsmarkt normaal vinden dat medewerkers dergelijke hoge ontslagvergoedingen meekrijgen als ze vaak binnen enkele weken of maanden terug aan het werk kunnen?”.
Nee dus, aldus Unizo Limburg. “Laat het duidelijk zijn: Het principe van een ontslagvergoeding is op zich zeer verdedigbaar. Werknemers mogen beschermd zijn na een ontslag, waardoor ze niet in de problemen komen. Maar beperk dit tot maximum 52 weken”, stelt Bart Lodewyckx. “Een vangnet mag in een krappe arbeidsmarkt geen spaarpot worden, want dan schiet het volledig zijn doel voorbij. Wij dringen met Unizo aan op een plafond, zodat opzegvergoedingen niet los door het dak gaan…”
