Marleen is de buurvrouw op wie Rozeke Raymakers voor de volle 200% kon rekenen. Zeker toen bleek dat ze ernstig ziek was. Zij was het die de zorg voor de alom geliefde cafébazin op zich nam, bij haar was in de laatste momenten van haar leven en maandag haar begrafenis regelde. Zichtbaar vermoeid was ze maandagavond ook van de partij om het cafeetje open te houden.

De voorbije drie maanden hield Marleen de zaak met hulp van andere stamgasten draaiende. “Sinds haar operatie vorig jaar merkte ik dat het niet meer ging, maar Rozeke wilde dat nooit toegeven. Ze bleef ervoor gaan”, zegt ze. “En ook wij zullen doorgaan. Precies zoals Rozeke het zou willen. Al heeft Rozeke nooit een overname willen regelen, want ze was ervan overtuigd dat ze honderd zou worden en achter haar toog zou sterven”, vertelt Marleen.

Café Tilt in de Vrijgeweidestraat is een monument. — © Dirk Vertommen

Lees ook: Geliefde cafébazin Rozeke (87) van ‘den Tilt’ overleden: “Het café was haar leven, ze deed niets liever dan pinten tappen”

Met Rozeke haar goedkeuring gingen trouwe stamgasten het gesprek aan met brouwerij Alken-Maes, de eigenaar van het café. “Wij hebben de brouwerij ervan kunnen overtuigen dat volkscafés zoals Tilt een leven hebben. Wij wilden het niet laten verloren gaan en de brouwerij is in dat verhaal meegegaan. Wij maken ons klaar voor de volgende veertig jaar. Het café zal zijn karakter bewaren. Dat was ook een eis van Rozeke: ‘Niks weg hé’. Dat zei ze al lang”, legt Marleen uit.

“Tilt is een groot stuk van mijn leven”

Er is een overnemer gevonden. Al kan die nog niet meteen starten. “Veel mensen dachten dat ik het zou doen, maar dat is niet het geval. In afwachting spring ik wel met plezier bij om het gat dicht te fietsen. Tilt is een groot stuk van mijn leven”, vertelt Marleen. En dat blijkt voor veel klanten zo te zijn. Mede dankzij initiatieven zoals de Koninklijke Spaarmaatschappij Gaarne Veel, supportersclub De Vrijbroekvrienden van Malinwa én natuurlijk wielertoeristenclub Tilt.

Stamgasten Tom Van den Bosch en Jorg Engelen hebben mooie herinneringen aan Rozeke. — © Dirk Vertommen

“Op vraag van Rozeke hebben haar vorige week nog zes kilo mosselen naar Rozeke gebracht, voor haar en het personeel van de palliatieve afdeling. Zelf heb ik haar tijdens de kermis in juli nog blij gemaakt met smoutebollen”, zegt Jorg Engelen. Hij is maar een van talloze stamgasten die maandagavond een pintje kwamen drinken in ‘den Tilt’.

“Ik kom hier meerdere keren per week”

Tom Van den Bosch heeft in zijn keuken thuis zelfs een prachtige zwart-witfoto hangen van Rozeke achter haar tapkraan. “Toen ik in 2007 naar deze buurt verhuisde, ben ik hier met mijn buurman Serge eentje komen drinken. Sindsdien kom ik hier meerdere keren per week. Rozeke was voor mij een beetje een tweede moeder geworden, zoals voor velen van ons”, vertelt Tom.

Veejay Swakke haalde zijn boxen buiten om de overleden cafébazin te eren. — © Dirk Vertommen

Om Rozeke te eren, galmde maandagavond ook het liedje Non, je ne regrette rien van Edith Piaf door de buurt. Veejay Swakke haalde daar speciaal zijn boxen voor buiten. “Ze was een schat van een mens, een moedertje. Maar met de ziekte overschatte ze zichzelf, ze bleef maar gaan. Voor mij was ze een heldin”, zegt Marc Hendrickx alias Swakke. Hij draaide ook op heel wat feestjes in het café.

Wie haar ook heel erg zal missen, is Julien Verbeeck. Hij was een van Rozeke haar helpende handen. “Ik kliefde hout voor haar kachel en ik deed boodschappen voor haar”, zegt hij. Al van voor Rozeke er pintjes tapte, is hij klant in Tilt. “Ik ga haar heel hard missen.”

“Ik ga haar heel hard missen”, zegt Julien Verbeeck. — © Dirk Vertommen