De Hilaire Van Der Haeghe Group (HH Group) is een familiebedrijf met 125 jaar ervaring in de distributie van technisch materieel binnen de landbouwsector, de groensector en de sector van de goederenbehandeling. Naast het gebouw in Wilrijk is er nog een vestiging in Fernelmont bij Namen en een dochteronderneming in Nederland. 130 mensen werken er intussen.
De vierde generatie zit er nu aan het stuur, met CEO Jean-Christophe Smeets (54) en zijn neef Julien Vanderhaeghe (42) die de agri-afdeling leidt. Samen zitten ze ook in de raad van bestuur. Christian Vanderhaeghe (81), de kleinzoon van Hilaire, voorheen CEO, leidde vroeger het bedrijf samen met zijn neef Jean. Christian zit nog steeds de raad van bestuur voor. “Precies omdat we nog een echt familiebedrijf zijn, kunnen we een langetermijnvisie ontwikkelen.”
In 125 jaar tijd is de schrijfwijze van de familienaam veranderd. Toen stichter Hilaire Van Der Haeghe in 1865 in Elverdinge bij Ieper werd geboren, bestond die nog uit drie delen. Het is met veel ontzag dat Christian over zijn grootvader spreekt, hoewel hij hem nooit persoonlijk heeft gekend, want de man stierf rond zijn 64ste.
Crisis
“In 1865 bood West-Vlaanderen weinig rooskleurige perspectieven. Door mislukte aardappeloogsten heerste er hongersnood. Rond zijn 21ste is hij in die crisis naar Antwerpen gekomen. Mijn grootvader moet een echte West-Vlaamse ondernemer zijn geweest, want in Antwerpen zag hij de boten van de Red Star Line naar Amerika varen. Hij is dan als jonge kerel naar New York getrokken en begon er een handeltje in Belgische cichorei.”
“Met de familie hebben wij die plaats van zijn handelszaak nog eens bezocht. We hadden gedacht dat er misschien een enorme wolkenkrabber zou staan nu, maar het is gewoon een parking. In 1898 is hij teruggekeerd naar Antwerpen. Het Centraal Station was toen in aanbouw. In een van de panden in de Pelikaanstraat onder het station waar nadien de goudwinkeltjes kwamen, heeft hij zijn eerste vestiging opgericht.”
Hilaire Van Der Haeghe begon in 1898 met de invoer van Amerikaanse wasmachines en wringers, zeg maar de voorloper van de droogkast. In Vlaanderen waste iedereen nog met de hand. Door de groei verhuisde hij zijn bedrijf in 1926 naar het Kiel. Hilaire stierf in 1929 en zijn drie zonen breidden de activiteit uit met de distributie van machines voor de landbouw. In 1947 kwamen daar nog machines voor de wegenbouw – inmiddels gestopt – en heftrucks bij.
In 1958 verhuisde het bedrijf naar de Boomsesteenweg, naast de Coca-Cola-fabriek, in een vroegere meubelfabriek. “Het is nauwelijks voor te stellen, maar dat was hier toen nog den buiten”, vertelt Julien Vanderhaeghe. “Klanten die een tractor wilden testen, konden dat gewoon buiten doen. Nu kan dat niet meer, maar in onze vestiging in Fernelmont bij Namen die we sinds 2002 hebben, zitten we wel nog tussen de akkers en weiden. Onlangs hebben we nog een stuk grond bijgekocht in Sint-Katelijne-Waver, in het kloppend hart van de land- en tuinbouwsector.”
De HH Group blijft dus mikken op expansie na 125 jaar. De ondernemingsvisie van Hilaire begeestert ook de vierde generatie. De HH Group heeft altijd uitsluitend met de premiummerken gewerkt. Ze verkopen niet rechtstreeks aan de eindgebruikers, maar via dealernetwerken. “We hebben de exclusiviteit in België op het verdelen van die merken. Voor onze industrieafdeling zoals de heftrucks verkopen we wel rechtstreeks aan de eindgebruikers. Onze dochteronderneming in Nederland die zich met machines voor park- en tuinwerken bezighoudt, werkt dan weer op Benelux-niveau.”
Stikstofprobleem
De boeren voelen zich bedreigd in België. Of de HH Group ook voor stevige toekomstuitdagingen staat nu de landbouwsector zo klaagt en protesteert? “Je zit natuurlijk met het stikstofprobleem, maar wij geloven in een toekomst met lokaal geteeld voedsel in België. Het aantal landbouwbedrijven krimpt, maar de te bewerken oppervlakte blijft even groot, er is een schaalvergroting bij de bedrijven”, zegt Christian, die een grote evolutie zag.
“Mijn vader moest de boeren nog overtuigen van de voordelen van een tractor ten opzichte van een boerenpaard. Een paard kon over een beek springen, een tractor niet. Nu staan we weer voor andere uitdagingen, zoals de elektrificatie en vergroening. Wij hebben in ons 125-jarig bestaan al crisissen overleefd. Vaak sneuvelen familiebedrijven op de derde generatie. Wij zitten al een generatie verder. Proud of the past, fit for the future, is onze leuze. We passen ons aan. Wie nu plaatsneemt in een tractor, waant zich bijna in de cockpit van een vliegtuig. De precisielandbouw vereist digitale, vaak hoogtechnologische toepassingen die veel complexer zijn dan wat je vindt in een auto of vrachtwagen.”
