Chris Snepvangers (50) leidt als zaakvoerder de Martinushoeve anno 2023 en ontvangt ons in zijn restaurant. Op dat moment zijn er in verschillende zalen feestjes of zakenconferenties. “De Kalverstal, 1858, Cornelius en Oogst5 zijn de namen van onze zalen. Allemaal hebben ze een sterke link met het verleden van de Marinushoeve”, begint Chris Snepvangers zijn familieverhaal. Zelf is hij telg van de vijfde generatie.
De naam Martinushoeve is ontleend aan de stichter Martinus Snoekx, de betovergrootvader van Chris Snepvangers. Hij bouwde de hoeve in 1858. Het succesvolle boerenbedrijf werd steeds aan de volgende generatie doorgegeven. Toen het de beurt was aan Chris’ grootvader Petrus Snoekx, besliste die om rekening te houden met de uitbreidende haven en de toenemende industrie. Vanaf 1948 startte een langzame overgang van boerderij naar horecazaak. Petrus maakte de stal schoon, legde er een plankenvloer in en begon met succes feesten en boerenbals te organiseren. Ook vormde hij de oude ast op het erf om tot een bescheiden eethuis. Hier werden boterhammen met platte kaas, eierkoeken en ijsroom geserveerd aan toeristen die naar de tulpenvelden in Zandvliet kwamen kijken of in de polders wilden wandelen.
Boerenbals
Chris Snepvangers: “Petrus Snoekx stierf al in 1965 en mijn grootmoeder Antoinette van der Poel stond er alleen voor om de plannen van mijn grootvader verder uit te werken. Van een boerderij een horecazaak maken is geen sinecure. Om de link met de hoeve niet helemaal te verbreken, waren die boerenbals wel belangrijk. Oogstbal, herfstbal, zomerbal. Er waren redenen genoeg om te feesten met een begeleidend orkest. Deze formule kende succes. Nu nog hebben we klanten die spreken over de bals van weleer en die zeggen me dat ze hun partner op een van die bals hebben leren kennen. Dat is plezant om te horen.”
In 1969 besloot mijn grootmoeder de Martinushoeve in handen te geven van de vierde generatie. Robert Snepvangers en Gaby Snoekx, de ouders van Chris Snepvangers, maakten van de boerderij van weleer een brasserie en later een echt restaurant. Jaar na jaar werden er aanpassingen gedaan en werd de Martinushoeve een modern bedrijf dat het verleden als brasserie achter zich liet. Met in gedachten de almaar uitbreidende haven en industrie ging Chris Snepvangers in op de trend om, naast een restaurant met faam, ook feestzalen ter beschikking te stellen. “Je moet blijven investeren. Om tegemoet te komen aan nieuwe noden hebben we bijvoorbeeld elektrische laadpalen op de parking geïnstalleerd.” De zaakvoerder prijst zich gelukkig dat hij al vele jaren kan terugvallen op een stevig en vast team medewerkers. “Onze meest ‘recent’ aangenomen werknemer heeft ondertussen al twaalf dienstjaren op de teller. Onze kok is al 33 bij ons. Zonder die ploeg zou het niet kunnen.”
Plannen BASF op tafel
De evolutie van hoeve, brasserie naar restaurant en feestzalen gebeurde stapsgewijs. Chris Snepvangers illustreert met een voorbeeld. “Toen chemiereus BASF volop bezig was om aan de Scheldelaan een nieuwe fabriek te bouwen, kwamen de ingenieurs vaak samen in de Martinushoeve. De haven was toen nog zo goed als helemaal plat. Van bij ons kon je bijna zien waar de nieuwe plant moest komen. De ingenieurs en directeurs van BASF spreidden de plannen van hun nieuw fabriek op de grootste tafel die we hadden en hielden hier veel meetings. Nu nog hebben we een goede relatie met de chemiereus.”
