De klanten kregen op de laatste dag van bakkerij Muësen een drankje en een praline aangeboden voor het afscheid. “We vonden dat we toch iets moesten doen voor hen, want zonder klanten blijft je winkel niet bestaan”, vertelt Lutgard. “Het sociale contact met de mensen ga ik wel missen. Voor de klanten gaat het ook wennen zijn. Iemand die hier de laatste keer kwam, heeft dertig broden gekocht om nog een tijdje van ons brood te kunnen blijven eten. Ik vraag me wel af hoe groot die diepvriezer is.”
“Het zijn 29 mooie jaren geweest en we hebben het altijd graag gedaan, maar nu is het tijd om het wat rustiger aan te doen. ’s Nachts werken kruipt niet in je koude kleren. Als bakkerskoppel leef je ook naast elkaar. Als Joost ’s nachts aan het werk is, ben ik aan het slapen. Overdag sta ik in de winkel en dan moet hij rusten. Voor Joost komt er nog bij dat hij dit jaar wat pech heeft gehad. In februari brak hij zijn pols en in april zijn schouder na een val. We zien wel wat de toekomst voor ons brengt. Ik ben geen vroege vogel, dus het komt ergens wel goed uit dat ik niet meer op tijd moet opstaan”, aldus Lutgard.
Voor de leeuwen gegooid
Joost Muësen heeft eigenlijk langer dan 29 jaar in de bakkerij gestaan. “Ik werkte eerst als gast toen Jan Schrijvers hier in de bakkerij stond”, vertelt Joost. “Toen de kans kwam om de bakkerij over te nemen, heb ik niet getwijfeld. Pas daarna heb ik Lutgard leren kennen.” Voor Lutgard was het een nieuwe wereld. “Je mag gerust zeggen dat ik voor de leeuwen ben gegooid. Ik heb toen veel moeten leren, maar als je jong bent dan gaat dat allemaal wel.”
Het stoppen van Lutgard en Joost wil niet zeggen dat de ovens in de bakkerij werkloos blijven. Voor de zaakvoerders van bistrobar, hotel en friterie De Jachthoorn gaan ze goed van pas komen. “Ze openen in juni een versmarkt hier vlakbij”, legt Lutgard uit. “Het brood dat daar in de winkelrekken gaat liggen, wordt in onze bakkerij gebakken. Dat is zowel voor hen als voor ons een goede oplossing.”
