Annemieke Dubois is geboren en getogen in het Pajottenland en woont er sinds haar scheiding ook nog halftijds. De liefde brengt haar echter week om week naar Limburg. Naar Rapertingen, om precies te zijn, sinds ze een jaar geleden de Hasseltse ondernemer Ivo (62) leerde kennen. “We zijn zeer complementair”, verklaart Dubois. “Hij is burgerlijk ingenieur en ziet in alles de logica. Ik ben als psychologe meer een gevoelsmens. Dat geeft soms hilarische gesprekken.”
“En ik ben nu met mijn bureau hier ook actief, want Limburg bleef wat achter in mijn klantenbestand”, legt Dubois haar strategie uit.
En wie zijn die klanten precies?
“Mijn doelgroep zijn vooral ondernemers, maar ook vrije beroepen en politici, mensen die het zich niet kunnen permitteren om op een datingsite te gaan staan. Bijvoorbeeld omdat ze het risico niet willen lopen om hun personeel of leveranciers tegen te komen. Ze vrezen soms ook dat vrouwen meer geïnteresseerd zijn in hun status dan in hen als persoon. Daarnaast is tijdwinst ook belangrijk. Vandaag heb ik 193 mannelijke klanten die ik begeleid naar een duurzame relatie. Zij betalen 7.000 euro per actief jaar. Ik heb nu 2.385 single vrouwen in een database als ‘gast’. Ze schrijven zich gratis in en betalen pas een administratieve fee van 500 euro als ze worden voorgesteld.”
U bent dan niet alleen psychologie gaan studeren, maar ook dramatische kunst. Vanwaar die keuze?
“Ik had tijdens mijn laatste jaar humaniora meegewerkt aan een reeks op de radio, Het Koekoeksnest. Daar heb ik de passie voor dramatische kunst opgepikt. Ik heb dan ingangsexamen gedaan aan het conservatorium in Brussel. Die studie heb ik niet afgemaakt, maar het heeft mij wel geholpen in mijn verdere carrière. Voor de communicatie met andere mensen en om in het openbaar te spreken.”
Had u als jonge psychologe ooit gedacht dat u in het wereldje van matchmaking zou terechtkomen?
“Ik ben eerst vrij snel in de headhunting terechtgekomen, specifiek in de farmasector. In het Valentijnsweekend van 2012 had mijn collega Geneviève Heintz een krantenartikel gelezen met de titel ‘De miljonair-matchmaker’. Wij waren al langer aan het zeggen dat we samen een eigen bedrijf wilden opstarten. Zij belde me en zei: ‘Ik heb onze droomjob gevonden.’ Het internationale matchmaker-kantoor Berkeley international zocht iemand om hier in België een kantoor op te starten. Dat paste perfect bij onze skills: mensen interviewen en samenbrengen. We hebben een businessplan gemaakt en zijn naar Londen gevlogen. In augustus 2012 zijn we dan van start gegaan. Niet onbelangrijk: dat was ook het jaar dat Tinder op de markt kwam. Op dat moment begonnen wij dus met het oude, conservatieve concept van matchmaking. Maar net omdat wij in een tegenwaartse stroom zaten en op het bovenste gedeelte van de markt mikten, hebben we er veel pers mee gehaald. We zagen de mails direct binnenstromen en na twee maanden hebben we onze andere job opgezegd.”
In tegenstelling tot nu, met Jade & Jules, hadden jullie toen wel vrouwen als klant?
“Ons klantenbestand bestond toen zelfs voor 70 procent uit vrouwen.”
Waarom zoveel vrouwen?
“Dat is zo bij ieder relatiebureau. Vrouwen durven toch sneller over hun emoties praten. Ze zullen ook sneller hulp zoeken bij een coach of een therapeut. Terwijl een man zijn ego opzij moet zetten om hulp te vragen. Dat is zoals de weg vragen, dat doet een man ook niet graag.”
Die matchmaking bleek helemaal uw ding te zijn, maar toch verkocht u de zaak na een aantal jaren?
“Inderdaad. Ons ego was gestreeld, want op vijf jaar tijd hadden we echt iets opgebouwd. Toen we in 2017 verkochten, hebben we er financieel ook een goede zaak aan gedaan. Maar ik heb de emotionele impact van de verkoop onderschat. Ik had te weinig beseft dat ik mijn eigen baby had verkocht. Bovendien hadden mijn man en ik net een nieuwe woning gebouwd. De verhuizing – van Brussel terug naar het Pajottenland – viel samen met de verkoop van mijn bedrijf. Plots leek het alsof ik opnieuw naakt in de wereld stond, mijn identiteit viel weg. Er kwamen geen berichtjes meer binnen, de spanning was weg. En dan zit je in een relatie van 25 jaar, die ook niet meer spannend was. Ik zat dus volledig in een toestand van verandering en toen is er een man op mijn pad gekomen en ben ik verliefd geworden. Ik heb thuis verteld dat ik met een probleem zat. Mijn man heeft me toen gevraagd om ons huwelijk van 25 jaar niet weg te gooien. Hij stelde me voor om een paar weken alleen naar het buitenland te gaan en weer tot mijn zinnen te komen. Ik heb dat gedaan, maar ik heb uiteindelijk toch voor de verliefdheid gekozen. Die relatie heeft echter nooit het daglicht gezien en heeft niet standgehouden. Intussen ben ik samen met mijn nieuwe vriend Ivo. Ik ben 25 jaar gelukkig geweest in dat huwelijk, maar er was een stuk van mij waar de zon nog niet op geschenen had. Ik was te benieuwd om dat deel te ontdekken. En toen heb ik een tweede jeugd beleefd.”
Waar ziet u uw bedrijf binnen vijf jaar?
“Ik zit daar op een dubbel spoor. Ik ben blij met wat ik nu heb en sta zelf heel dicht bij mijn klanten. Maar er liggen internationale opportuniteiten via het franchisemodel. Ik weet in welke landen er nood is aan ons concept. Daar ben ik dus nog niet uit.”
