Bouchra, afkomstig van het Kiel, is de komende weken te zien in De Weekenden waarin Joris Hessels mensen volgt die een cruciaal jaar in hun leven meemaken. De vrouw maakte eerst carrière bij enkele banken. “Maar ik wou ondernemen, mijn eigen baas zijn”, zegt ze. “Ik zocht naar het gat in de markt. Mijn broer werd vrachtwagenchauffeur, en zo ontstond het idee voor een truckwash.”
In 2013 werd de eerste vrachtwagen gewassen in de Antwerpse haven, maar Washville was geen succesverhaal. “Het idee was tof, maar ik had geen ervaring en wist niet wat ondernemerschap inhield. Ik rekende mezelf snel rijk, maar je hebt niet meteen je geld. Klanten betalen op 90 of 120 dagen. Ondertussen moet je huur, water, zeep en personeel betalen. Ik had daar geen rekening mee gehouden. Rekeningen bleven komen, de kas werd steeds leger. Zo ontstond een sneeuwbaleffect. Het enige wat ik deed was bedelen en smeken.”
Toch hield Bouchra het vijf jaar uit, mede door de klassieke beginnersfout. “Ik stopte er voortdurend extra geld in. Ik zocht naar leningen, nam een bijkomende hypotheek op mijn huis. Omdat ik maar niet inzag dat de put zo groot was, dat die niet meer dicht te rijden viel.”
Op een dag moest Bouchra naar de rechtbank om de WCO3-procedure op te starten. “De rechtbank stelt een gerechtsmandataris aan die een overnemer zoekt voor de onderneming of voor delen ervan. We konden de rechter overtuigen dat we wel omzet hadden, maar gewoon de achterstalligheden niet kregen verwerkt.”
Openbare verkoop
Later vond een openbare verkoop plaats. “Je kon bieden onder gesloten omslag. Ik deed het hoogste en enige bod, zo konden we verder werken. Maar ik gooide de zaken over een andere boeg, daarbij keek ik eerst naar mezelf. Ik vroeg raad aan ondernemers, ging netwerken en volgde opleidingen om meer zakelijk inzicht te krijgen.” Het bedrijf verhuisde. “Voorheen zaten we achteraan op een bedrijventerrein, terwijl klanten meteen van de weg moeten kunnen binnenrijden.”
Toch erkent Bouchra dat ze schrik had om te herbeginnen. “Wist je dat ik niet wist dat ik documenten had getekend zodat ik persoonlijk borg stond? Ik moet die schulden nog afbetalen, maar ik vond dat ik geen andere keuze had dan te ondernemen. Die zaak was mijn kind en daarvan doe je geen afstand. Maar je mag weten dat ik als de dood ben om opnieuw te falen.”
Toch lijkt het te lukken. In 2020 overleefde het bedrijf de coronacrisis. “En dan werd de Noorderlaan maanden opengelegd zodat ik amper klanten zag. Gelukkig gaat het nu een stuk beter.” Ze beseft dat ze vertoeft in een mannenwereld, maar zegt nooit onrespectvol behandeld te zijn. “Mijn zoon grapt soms dat ik zelf een halve man ben”, lacht ze. “Ik kan delegeren, en mijn luide stem doet de rest.”
Droom
Het programma De weekenden volgt Bouchra in haar droom om een tweede vestiging te openen. “Die droom is al gerealiseerd. Ik nam de truckwash over op de site van Van Moer Logistics op Linkeroever. Maar de expansiedrang is nog niet gestild. Ik zie het nog groter en hoop op nieuwe opportuniteiten te stoten.”
Dat ze dan anders moet werken, beseft Bouchra ook. “Ik wil evolueren naar een structuur waarbij anderen meer verantwoordelijkheden krijgen. Ik wil hulp voor het operationele gedeelte zodat ik me kan focussen op het strategische verhaal. In plaats van hard werken in, zie ik mezelf vooral hard werken aan het bedrijf.”
Dit is geen 9-to-5-job. “Ik werk veel, maar ben niet op zoek naar een gezonde work-lifebalance. Dit bedrijf is een deel van mijn leven. Ik heb nooit het gevoel dat ik móét werken. En dan kijk je niet op een uur meer of minder.”
‘De weekenden’, Canvas, dinsdag om 21.20u
