Van de Limburgse KMO’s en zelfstandigen die 2022 zijn aangevat in goede financiële gezondheid, beschikt een jaar later meer dan 1 op 4 (26,4%) over onvoldoende eigen reserves om de huidige crisis(sen) te overleven. Het gaat in totaal om 23.221 Limburgse ondernemingen…
Bart Lodewyckx, gedelegeerd bestuurder van Unizo Limburg, is verontrust: “Van coronacrisis over Oekraïnecrisis naar energiecrisis, met tegelijkertijd exponentieel stijgende lonen: de voorbije bijna 3 jaar zijn voor heel wat Limburgse kmo’s en zelfstandigen een opeenvolging van onzekerheid en slechte cijfers. Ondanks alle steunmaatregelen blijft het knokken om te overleven. We zijn vooral zeer bezorgd om de bedrijven die begin 2022 nog gezond waren, maar door de gestegen energie- en loonkosten door hun reserves geraken. Dat is zeer zorgwekkend. 1 op 4 zelfstandigen zonder personeel en maar liefst 4 op 10 kmo’s met personeel zit in deze gevarenzone.”
Hind Salhane, Head of ESG GraydonCreditsafe, verduidelijkt: “Dat nu meer dan een kwart van de Limburgse bedrijven geen financiële reserves meer heeft, is méér dan net na corona. Bovendien zijn er nog heel wat toekomstige ‘schokken’ die de ondernemers weldra moeten opvangen, denk maar aan de loonindexering of het verhaal van de transitie & ESG (Environment, Social & Governance), waar langetermijndenken centraal staat. Het wordt met andere woorden hyper-essentieel voor ondernemingen om continu zicht te hebben op hun ‘schokbestendigheid’ en ook die van hun zakenrelaties in het oog te houden.”
Volgens het model dat GraydonCreditSafe heeft ontwikkeld om die schokbestendigheid te meten (aan de hand van parameters als netto winst en eigen vermogen, samengevat als: “de behoefte aan bedrijfskapitaal om economische schokken op te vangen”) lopen de segmenten van bedrijven die én financieel gezond én schokbestendig zijn, stilaan leeg. De gevarenzone, waar bedrijven zich bevinden die niet resistent zijn tegen de crisis(sen) én tegelijk financieel aan de grond zitten, neemt daarentegen snel uitbreiding. Om te vermijden dat deze ondernemingen weldra personeel moeten laten afvloeien, of helemaal over de kop gaan, dringen maatregelen zich op als de injectie van vers kapitaal, steunmaatregelen, leningen of prijsverhogingen.
Unizo Limburg wil echter nog meer drastische ingrepen. “We pleiten -gezien de ernst van de situatie- voor een uitstel van de automatische loonindexering tot en met 1 januari 2024”, stelt Bart Lodewyckx. “Weliswaar met een sociale correctie in de vorm van een verhoging van de belastingvrije som, zodat de laagste inkomens dit kunnen verteren. Ja, het is een drastisch voorstel, maar als we kijken naar de ongeziene druk op onze internationale concurrentie, zal het niet anders gaan. We prijzen ons volledig uit de markt, en dat is echt nefast.”
Een tweede voorstel van Unizo Limburg is de invoering van een duurzaamheidsindex om de loonindexaties te berekenen. “Als we de dure en niet-ecologische producten, zoals gas, fossiele brandstoffen en huisbrandolie, maar ook houtpellets, uit de index halen, zal de toename van de loonstijgingen minder spectaculair zijn en blijft het iets beter betaalbaar voor werkgevers. Want vandaag betalen ondernemers in feite 2 keer voor de hoge energiekosten: ze moeten zelf dieper in de buidel tasten om hun energie aan te kopen, én moeten hierdoor ook nog eens hogere, geïndexeerde lonen betalen. Dat is veel te veel van het goede…” Unizo gaat de voorstellen in ieder geval met een luide smak op de regeringstafel deponeren.
