Je moet het weten zijn, het kleinste café van Leuven. Verdoken in een smal huisje – amper vier meter breed – in de Ravenstraat, zonder al te veel reclame langs de buitenzijde. Maar wie Germaine en haar cafeetje kent, wordt gegarandeerd trouwe klant. “Hier was vroeger een groter café, met het pand ernaast erbij. Toen dat gebouw verkocht werd, kochten mijn man en ik dit. Sindsdien sta ik hier trouw achter de toog”, zegt Germaine. En dat intussen al vijftig jaar. “Op 29 december was dat jubileum. Ik heb altijd gezegd dat ik dat wilde halen”, zegt ze.
“Ik doe door tot de drank op is.”
Germaine Gilis
Inn ’t Joor 1 kan je niet terecht voor 22 uur ’s avonds. “We zitten in de Ravenstraat hé, het is hier voor de nachtraven”, zegt Germaine, zoals gewoonlijk met een gin-tonic in de hand. “Ik ben altijd een nachtmens geweest. Ik ben dat gewoon. Eerst moet ik zelf op een terras kunnen zitten. Pas om 22 uur doe ik zelf open. Of later, als het op dat terras gezellig is. Want zelf heb ik geen terras.”
Germaine is ontzettend geliefd bij haar klanten. In Leuven wordt ze wel eens de moeder van de studenten genoemd. Ze tapte in haar leven tal van cantussen. En al kan er eigenlijk maar achttien man binnen in haar kleine cafeetje, geregeld zijn er dat toch meer dan dertig. “Overlaatst zat hier een hele bende uit Den Boule. Ik moest elk halfuur dertig pinten tappen. Dolle ambiance”, lacht ze.
“Hier komen vooral veel studenten, die vinden me altijd”, zegt Germaine. “En ze blijven ook terugkeren als ze afgestudeerd zijn. Ook proffen en zelfs rectoren. Voormalig rector Rik Torfs en zijn voorganger Marc Waer heb ik hier zelfs aan elkaar moeten voorstellen.”
Factuur van Sabam
Nu haar 80ste verjaardag nadert – op 19 februari is het zover – komt voor Germaine echter ook het einde in zicht. “Mijn rug wil niet meer mee”, zegt ze. “En die rekeningen. Vooral SABAM gaf de doorslag. Ik speel geen plaatjes meer, want door de pauze met de coronapauze weet ik niet meer waar wat staat. Ik zet hier nu gewoon de radio op. En toch kwamen die van SABAM met een factuur van 700 euro. Het is genoeg geweest, mij hebben ze niet liggen. Ik heb die mannen gezegd dat ik dan stopte. Vandaag heb ik de brouwer afgebeld.”
Germaine denkt nog open te blijven tot de lente. “Momenteel is het weer toch te slecht om op een terras te gaan zitten zelf”, zegt ze. “Ik doe door tot de drank op is. Ik heb deze ochtend net nog een nieuw vat op gezet. Ik heb er nog zes.” Maar treuren moeten de klanten niet. “Daarna mogen ze ook nog aanbellen, hoor. Ik zal nog wel iets in huis hebben.”
