Groothandel Porters is in de wijde omgeving bekend voor schrijfwaren, kantoorartikelen, poetsgerief, onderhoudsproducten, feest- en seizoensgebonden artikelen en speelgoed. Ze leveren aan Limburgse scholen en winkels in heel Vlaanderen, maar ook net over de taalgrens en in Nederland. Bavo Porters: “Mijn moeder Gerarda Thiels en vader Sylvain zijn na de Tweede Wereldoorlog gestart en ik trad in hun voetsporen. In de jaren zestig hebben ze het magazijn aan de Oostereindestraat gebouwd en dat werd nadien uitgebreid.”
Ruim drie jaar geleden brak er brand uit in het achterste deel van het complex, vermoedelijk door een probleem met de verlichting. Ondanks de grote inspanningen van heel wat brandweermannen ging de groothandel helemaal in vlammen op. Niemand raakte gewond, maar de meeste muren waren ingestort en de inboedel ging helemaal verloren.
Het nieuwe gebouw is helemaal in beton opgetrokken.
De sloop en het opruimen van het puin konden pas ruim anderhalf jaar later starten, want dat moest allemaal in één dossier zitten. Voor de veiligheid moest er een nieuw betonnen gebouw komen, en dat werd opgetrokken door Willy Naessens. “Het was een moeilijke periode”, zegt Wilfried Porters. “De nieuwe stock sloeg ik op in mijn woning, van de kelder tot in de slaapkamers. Aan de krantenwinkels bleef ik leveren en heel wat bestellingen verstuurde ik via bpost. Na elke werkdag was er nog veel papierwerk. Voor de nieuwbouw is een groot betonnen dek gegoten, dat daarna gepolierd werd zodat we het met een poetsmachine makkelijk kunnen onderhouden. De gangen zijn breder en alle metalen rekken heb ik zelf in elkaar gestoken.”
Vals alarm
In plaats van een hellend dak kwam er een plat dak. “Het volume bleef hetzelfde, er zijn geen binnenmuren meer en ook geen toonzaal. De versleten toegangsweg in asfalt werd vervangen door beton en ook nieuw zijn de grote winkelkarren. Overal hangen branddetectoren en de brandluiken in het plafond en de grote poort gaan automatisch open bij noodgevallen. Eén keer was er een vals alarm in de centrale, dat was echt schrikken. Alle sirenes loeiden, maar gelukkig was er niets aan de hand. Het geeft dus een veilig gevoel. De voorbije maanden kregen we heel wat telefoontjes met de vraag wanneer we heropenden.” Volgend weekend is het eindelijk zover…
