Bakkerij Laurent is amper enkele dagen open, maar voor een doodgewone donderdagnamiddag komt er al aardig wat volk over de vloer. Achter de toonbank helpt Rendon zijn kersverse klanten met een glimlach verder. Een javanaiske voor mevrouw, een groot roggebrood, gesneden, voor meneer. En niet veel later: “Jullie gaan toch zeker ook appelbollen en worstenbroden verkopen?” “Natuurlijk!”. Zijn vader haalt ondertussen een verdieping hoger zijn slaap in.
“Mijn roots liggen in Kosovo”, vertelt Rendon tussen het bedienen van de klanten door. “Mijn ouders komen allebei uit hetzelfde dorp. En allebei komen ze uit een echte bakkersfamilie. Mijn nonkels, tantes, neven, nichten, grootouders, overgrootouders en ga zo maar door: iedereen is of was bakker.”
Toen zijn ouders zo’n dertig jaar geleden naar België trokken, stapte zijn vader ook hier de bakkerswereld in. “Al die tijd heeft hij gewerkt in een Belgische bakkerij”, zegt Rendon. Daar heeft hij de kneepjes van het vak verder onder de knie gekregen.”
Natuurlijk zien en horen ook zij dat de bakkers het vandaag ontzettend moeilijk hebben. “Maar dit is onze stiel en het was voor mijn vader tijd om een eigen bakkerij te starten. We zijn er gewoon voor gegaan.”
Mooie stiel
In het pand op de Diksmuidelaan 131 huisde lang geleden ook al een bakker. “Zelf zijn we hier enkele jaren geleden komen wonen. Mijn ouders, mijn broers en ik. De hele infrastructuur was verouderd dus hebben we eerst alles verbouwd. We kochten onder meer nieuwe ovens aan en ook de winkelruimte zelf namen we helemaal onder handen.”
Dat Rendon zelf meer dan handig is, kwam daarbij goed uit. “Van opleiding ben ik energietechnicus. De airco’s, de koelingsystemen, al die dingen heb ik hier zelf geïnstalleerd.” Maar ook bij hem kruipt het bloed waar het niet gaan kan. “Al van kinds af aan leerde ik van mijn vader het bakkersvak. Bakker worden, dat is vandaag niet zo’n populair beroep meer, maar ik vind het een hele mooie stiel. Ik zou niets anders willen doen. En onder mijn vrienden ben ik ‘den bakker’.”
Nu staat hij vooral in de winkel. “En zeker tijdens het weekend help ik mijn vader met bakken. De patisserie, het brood, de pistolets: ik kan het ondertussen allemaal. Maar ik vind het contact met de klanten ook wel fijn. Zeker overdag krijgen we hier een ouder publiek over de vloer. Een babbeltje slaan met die mensen, ik vind dat plezant. Het is ook leuk om te horen dat ze onze producten lekker vinden. We krijgen best veel complimenten.”
Klanten zijn ook blij met een nieuwe bakkerij in hun buurt, merkt hij. “Zeker de mensen die uit de richting van het Rooi komen. Want daar zijn niet zo veel bakkers meer.” Voor Rendon is een ander leven niet denkbaar. “Mijn vader gaat nog lang niet met pensioen, maar wanneer het zo ver is, dan zal ik de zaak verderzetten.”
