Alweer moet een zaak de deuren sluiten omwille van de hoge energieprijzen. Het voorschot voor gas en elektriciteit dat Dirk en Hilde maandelijks in de bus krijgen, ligt drie keer zo hoog dan voor de crisis.
“De eerste vijf maanden van dit jaar werd het voorschotbedrag niet automatisch van onze rekening gehaald. Op zijn minst vreemd. Daarna volgde de gepeperde afrekening. We betalen ongeveer 2.000 euro per maand voorschot, drie keer meer dan ervoor. Met het bedrag van de eindfactuur erbij, betalen we momenteel 3.000 euro per maand. Een nekschot”, betreurt Dirk.
“Hierdoor werken we maandelijks met 1.000 tot 1.500 euro verlies. Mijn echtgenote Hilde werkt gelukkig nog in het onderwijs. Met die centen proberen we de rekeningen te dekken en te leven. Maar dat kan nooit de bedoeling zijn. De spaarcenten zijn op. Ik doe ’s nachts amper nog een oog dicht, ik ben er kapot van. Op 26 november sluiten we definitief”, zegt Dirk geëmotioneerd. “Momenteel moet ik nog 6.000 euro aan voorschotten betalen.”
Bereikbaarheid
De hoge energierekening is voor de enige frituur in Schiplaken de spreekwoordelijke druppel die de emmer doet overlopen. Ook andere factoren speelden een rol bij de sluiting. “Om de haverklap wordt de Bieststraat opengegooid voor wegwerkzaamheden. Het begon vijf jaar geleden, twee jaar later opnieuw en volgend jaar krijgt de aangrenzende Goorstraat een dubbel rioleringsstelsel. De collector zit in de Bieststraat waardoor we alweer weken of maanden slecht bereikbaar zijn”, legt Dirk uit.
“Schiplaken in een klein dorp. Onze klanten zijn veelal passanten die van en naar de autosnelweg rijden. Dit is een sluipweg. Maar geen passanten betekent geen klanten. Ik zag ons klantenbestand de voorbije vijf jaar aanzienlijk slinken”, betreurt hij. “De dokter zegt bovendien dat ik meer moet rusten. Door het werk in de frituur met de frietspaan zijn een aantal vingers gevoelloos geworden. Hilde kampt met hernia’s.”
Nieuwe job
Ook al zijn Dirk en Hilde ten einde raad, de wil om te werken is nog steeds aanwezig. Maar dat loopt niet van een leien dakje.
“Ik heb een diploma waardoor ik lessen Nederlands en Frans mag geven. De voorbije weken en maanden heb ik net geen twintig sollicitatiegesprekken achter de kiezen. Toch vang ik steeds bot terwijl er een aanzienlijk lerarentekort is in Vlaanderen. Dat kan ik niet vatten. De leeftijd speelt duidelijk een rol”, zegt Dirk zuchtend.
