Bakker Eddy Van Tittelboom is een begrip in Antwerpen. Afgelopen zomer vierde hij nog het dertigjarig bestaan van zijn bakkerij op het Mechelseplein. Maar nu de energiecrisis ten volle is losgebarsten, blijft er van die feeststemming maar weinig over. Dochter Axelle (24) die de bakkerij binnen enkele jaren zal overnemen, spreekt over “een onhoudbare situatie”.
Om de urgentie van het probleem aan te tonen, opent ze voor ons de boeken. “Voor de crisis betaalden we maandelijks zo’n twee à drieduizend euro aan gas en elektriciteit”, begint ze haar verhaal. “De afgelopen zes maanden is daar liefst 115.000 euro bijgekomen, 50.000 aan gas en 65.000 aan elektriciteit.” Cijfers om van te duizelen. “En daar komt in januari dan ook nog eens de indexering van de loonkosten bij”, voegt Axelle eraan toe.
De afgelopen maanden zagen ze zich bij bakkerij Lints dan ook genoodzaakt de prijzen op te slaan. “Maar we kunnen dat natuurlijk niet blijven doen”, zegt Axelle. “Klanten klagen nu al dat we te duur worden.” Ze verwijst ook naar de “absurd lage” broodprijzen in de supermarkt: “Ik begrijp niet hoe zij zich dat kunnen veroorloven. Daar kunnen wij niet tegen op.”
Overleg met De Croo
Zowel de Vlaamse als de federale regering voerden de laatste weken een aantal steunmaatregelen voor bedrijven in, maar die volstaan volgens Axelle dus niet om de gigantische facturen te compenseren. In september zat de federatie Bakkers Vlaanderen al eens samen met premier De Croo om de situatie te bespreken. “De premier heeft toen gezegd dat hij alle begrip had voor onze problemen en dat ze er mee bezig waren, maar ik heb nog niet veel verandering gezien.”
“Wij hopen op een sociaal tarief of een tegemoetkoming zodat onze facturen drastisch verlaagd worden. Dat is de enige oplossing.” Kunnen bakkers dan niet wat zuiniger met hun energieverbruik omspringen, zoals andere bedrijven proberen? “Onmogelijk”, zegt Axelle. “Onze ovens moeten 24 op 24 draaien om voldoende te produceren. Daar komt vanzelfsprekend veel energie bij kijken.”
Bakkerij Lints is niet de enige bakker die het moeilijk heeft. Dat beseft ook Axelle. “Het verhaal dat ik vertel is niet alleen dat van ons, maar wel dat van alle bakkers in België. Ik hoor veel bakkers die twijfelen om de boeken dicht te doen. We zitten allemaal met de handen in het haar.”
