“Meer dan twee jaar hebben we non-stop alles gegeven om al onze plannen te verwezenlijken en onze klanten een geweldige ervaring te bieden maar het stopt hier helaas”, legt Nick De Frangh (35), één van de zaakvoerders, uit.
“In juli 2020 is de vennootschap opgestart. We hebben de snoepwinkel Nerdcandy, die voorheen al bestond, overgenomen met de bedoeling het concept uit te breiden.”
Lockdowns
“Onze initiële insteek was namelijk om ‘escape rooms’ te gaan openen in Vilvoorde maar plotseling werden we geconfronteerd met die lockdowns. Dat soort activiteiten mochten niet meer doorgaan en ook onze winkel viel grotendeels weg want bordspellen verkopen mocht plots ook niet meer.”
“Dat budget voor de ‘escape rooms’ hebben we moeten gebruiken om te overleven. We hadden twee mensen in dienst die we de helft van de tijd op technische werkloosheid konden zetten. Dat was goed maar de huur liep natuurlijk wel verder.”
Mooie community
Op het moment dat de zaak eindelijk terug open mocht, werd afgewogen wat financieel het meest interessant was om meer verkoop te realiseren.
“We zijn ons dan meer gaan richten op het bordspellencafé en het spelen van ‘trading card games’ omdat we daar een potentieel in de markt hadden dat we ook wel hebben kunnen gebruiken. Op een half jaar hebben we een heel mooie community uitgebouwd. Maar het woog spijtig genoeg niet op tegen alle andere kosten die er nog zijn bijgekomen.”
Ander koopgedrag
Nog een ander sentiment was intussen namelijk gekeerd.
“Een heel groot deel van de inkomsten kwamen ook van allerhande beurzen zoals bijvoorbeeld Comic Con in Brussel omdat ons doelpubliek daar naartoe komt. Midden maart, toen de eerste grote beurzen na corona weer konden doorgaan, merkten we meteen al een forse daling van het gemiddelde budget dat mensen aan onze stand spendeerden. Dat ging van één derde tot zelfs de helft. Dat was dan nog voor de grootste explosie van de energietarieven die er daarna nog aangekomen is. We merkten daar al dat het koopgedrag van de mensen veranderd was.”
Finale doodsteek
Dat begrijpt Nick wel. “We bieden luxegoederen aan die mensen niet nodig hebben om te overleven. Het gaat enerzijds om entertainment en anderzijds een snoepwinkel met een heel specifiek aanbod van onder meer Japanse en Amerikaanse producten die door de import ook al iets duurder zijn.”
De finale doodsteek kwam er onder de vorm van een mega-energiefactuur. “Een tussentijdse afrekening van elektriciteit waarbij we eigenlijk een volledig jaarbudget op een half jaar nog eens moesten bijbetalen… Geen gewone stijging maar een verdubbeling van de kosten. We zouden 2.200 euro per maand voorschot moeten betalen alleen al voor elektriciteit om onze winkel in Vilvoorde open te houden. Dat was gewoon niet meer houdbaar.”
