-Voor welke artiest sta je als eerste in de rij om tickets te kopen?
-Johan Vergote: Muziek was de rode draad in mijn jeugd. Samen met de jonge jaren vervaagde ook de interesse in pop. Klassiek werd gaandeweg helemaal mijn ding. Een favoriete muzikant heb ik niet meteen in dit genre, maar voor een knappe opera wil ik enthousiast aanschuiven.
-Welk gerecht en welke drank mogen ze op tafel zetten als jij het feestvarken bent?
-Een bouillabaisse met een goed glas rode wijn. Misschien past wit beter, maar gun me alsjeblieft die controverse. Als daar ook nog een dessert bij mag, dan weet ik een coupe advocaat best te smaken. Een Oliva V-sigaar is de perfecte afsluiter.
-Waar zou je een toerist naartoe sturen die in jouw regio iets moois wilt ontdekken?
-Vlakbij tref je de Poelberg in Tielt. Van daaruit wieg je door het landschap richting Aarsele of Dentergem of naar et mooie Oostrozebeekse gehucht De Ginste. Per fiets of per Vespa zit je zoveel meer in het natuurschoon.
-Voor wie neem je zeker de telefoon op, ook al is het 3 uur ’s nachts?
-Wie me nauw aan het hart ligt en me op dat moment urgent nodig heeft, zal op me kunnen rekenen. Voor hen is de niet storen modus niet van toepassing. Niettemin is de nacht voor mij onlosmakelijk verbonden met rust of meestal niet meer dan een poging tot rust.
-Op welke vakantiebestemming zou je met plezier een quarantaine van 14 dagen willen uitzitten?
-De Westhoek is de schoonste hoek van het land. Dorpen zijn er nog dorpen, de stilte is er onverstoord. Van hieruit is Frans-Vlaanderen maar een steenworp ver en een uitstap meer dan waard. Eenmaal over de schreve zorgen een andere taal en cultuur voor het echte vakantiegevoel.
-Welk tv-programma mogen we als jouw ‘guilty pleasure’ beschouwen?
-Ongetwijfeld Fawlty Towers. Op Britse humor komt nooit sleet, in die mate dat zelfs het herbekijken nooit iets voorspelbaars in zich heeft. Niet zelden toetsen de absurditeiten aan de werkelijkheid. ‘Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet’, wordt gezegd. Ik treed dit graag bij.
-Wat is de belangrijkste tip die je kinderen zeker moeten onthouden?
-Doe wel en zie niet om.
-Welk programmapunt moet een politicus realiseren die uw stem wilt verdienen?
-Hij of zij die de staatsstructuur – op welke manier dan ook – dusdanig weet te (re)organiseren dat dit voor een verhoogde efficiëntie zorgt. Naar mijn aanvoelen zou dit de uitvalsbasis kunnen zijn voor een grotere slagkracht voor de politiek. Een krachtig beleid voeren zou op die manier een stuk vlotter moeten verlopen.
-Met welk cadeau kan men jou écht een plezier doen?
-Ik ben een fanatiek penschrijver. Heerlijk hoe je die pen over een blad papier hoort sissen en de inkt ziet vloeien, soms wat dikker, een andere keer iets lichter. Een pen is voor mij een echt hebbeding. Fanatiek verzamelen doe ik niet. Ik hoef geen uitgebreide collectie en kick ik niet op exclusieve merken. Een pen met een herinnering koester ik.
-Waar in uw buurt vind je een toonbeeld van gepassioneerd ondernemerschap?
-Recent las ik een uitgebreid en zeldzaam interview met Donald Muylle van Dovy. Ondernemingszin, doorzettingsvermogen en vakmanschap zijn ontegensprekelijk de drijfveren van zijn succes. De authenticiteit en eenvoud, maar evenzeer de kwetsbaarheid waarmee hij hierover praat is een curiosum in de ondernemerswereld.
-Welk object op 4 wielen komt het meest in jouw dromen voor?
-Al ben ik een uitgesproken autofreak, toch is het mijn bureaustoel – yep, vier wielen! – die steeds weer door mijn dromen bolt. Creatieve ideeën ontluiken veelal ’s nachts. Om te vermijden dat die me ontsnappen liggen pen en papier op mijn nachttafel binnen handbereik. Dat dromen van mij zet ik niet zomaar met de vingerknip af.
-Welke klus heb je al zo vaak uitgesteld dat je huisgenoten er nerveus van worden?
-De verf van mijn gietijzeren brievenbus begint af te bladeren. Ik zie het vervellen met lede ogen aan. Het vinden van de juiste verf en die ook nog eens perfect aanbrengen is niet meteen m’n ding. En toch zal het me lukken, al heb ik een vermoeden dat ik dit bij de vorige verfbeurt ook dacht en het laagje er mits wat handigheid en kennis misschien wat langer had moeten opblijven.
-Voor welke cursus zou je je nog ooit willen inschrijven als je wat meer tijd hebt?
-Toen ik als kind naar de muziekschool wou, vonden mijn ouders dat ik beter leerde typen. Met een stevig aantal aanslagen per minuut in de dactylo zou ik verder komen dan met het equivalent op een pianoklavier. Toch spreekt dat vingervlugge en creatieve klankenspel tot mijn verbeelding. Muzikanten stralen zoveel tevredenheid uit bij het spelen, stiekem ben ik daar wat jaloers op.
