De Waaslandhaven zal om te beginnen 2,5 miljoen euro per jaar investeren in maatschappelijke projecten. “Dat is belangrijk voor het draagvlak van de haven”, zegt het bestuur van Maatschappij Linkerscheldeoever (MLSO). De investeringen zitten onder meer in het Grenspark Groot Saeftinghe, het Fort Liefkenshoek, de waterbus in Burcht en de heropbouw van de molen in Doel. “Daarnaast willen we inzetten op toerimse en natuurgebieden.”
Ruimtelijke ontwikkeling
Tegelijk ziet de Waaslandhaven heel wat uitdagingen, vooral op het vlak van ruimtelijke ordening en mobiliteit. “We wachten op ruimtelijke ontwikkeling en natuurcompensaties zodat bedrijven kunnen uitbreiden en groeien”, klinkt het. “Nu zien we bedrijven die zich elders vestigen, waardoor je meer verkeer krijgt in Vlaanderen. Met het oog op de ‘modal shift’ kan je je daar vragen bij stellen qua optimaliteit”, aldus het bestuur. “Het doel is om tegen 2024 kleine stukjes natuur vrij te maken (voor uitbreiding van bedrijven, red.) die zullen worden gecompenseerd door groen aan de rand van de haven.”
Moeilijke jaren
Toch houdt de Waaslandhaven stevig stand, en dat ondanks de naweeën van corona, de hoge energieprijzen, de problemen op het Suezkanaal en de oorlog in Oekraïne. “Dat alles zorgde voor een perfecte storm in het containersegment. Vlaanderen is martkaandeel kwijtgespeeld aan Le Havre en Rotterdam”, zegt het bestuur. “En er komen nog moeilijke jaren aan. Het zijn vooral de rederijen die de grote winnaar zijn van de recente congestiecrisis. Niet alleen aan de terminal is er plaats tekort, ook op het water zelf, het is vechten voor ligplaatsen en de grote schepen hebben voorrang.”
Op het vlak van tewerkstelling kan de Waaslandhaven met 21.200 directe jobs opnieuw mooie cijfers voorleggen. Zo is er voor het elfde jaar op rij een record in de cijfers en kenden de trafiekcijfers eveneens een beperkte groei. “Vroeger sprak men over dure havenarbeiders, nu is men al tevreden als er voldoende personeel is”, merkt het bestuur op.
Naar de toekomst toe rekent de Waaslandhaven op groene waterstof uit Zeebrugge, zodat ze in Antwerpen minder afhankelijk worden van de olie die vanuit tankers uit Rotterdam via een pijplijn naar Antwerpen komt. “Ook windenergie van de kust naar het binnenland halen, wordt een uitdaging”, besluit het bestuur.
