Dat kinderen met plasticine of klei in de kleuterklas allerlei dwaze figuren kneden, daar kan je je wellicht iets bij voorstellen. Het idee om een tweetal bolletjes klei in je oren te duwen alvorens naar een of ander chique feest te vertrekken, klinkt waarschijnlijk niet zo plausibel. Maar die gedachtegang is minder van de pot gerukt dan je zou denken, zeker niet als je het aan de Merksemse Liezelotte vraagt, die een enorme passie voor klei en keramiek heeft. “Het is allemaal begonnen toen ik als hobby een opleiding startte aan de kunstschool. Ik geraakte er zo door geboeid dat ik hier in verder ben gegaan”, steekt Liezelotte van wal.
Op en top vrouw
Liezelotte draagt, net als vele andere dames, graag juwelen om zich op en top vrouw te voelen. “Het is niet alleen mooi om aan te hebben, het doet je als vrouw echt beter voelen.”
Het idee rijpt om haar twee fascinaties te combineren en ze besluit om met klei aan de slag te gaan en eigenhandig oorbellen te creëren. “Ik vind het vooral belangrijk om iets uniek te maken, geen dertien in een dozijn. En tegelijkertijd wil ik die voeling met de natuur creëren. Daarenboven geeft het werken met klei mij innerlijke rust, dus het is de ideale combinatie voor mij.”
Die mix lijkt ook bij andere vrouwen aan te slaan, want er volgden al vele positieve reacties. “Ik krijg steeds meer de vraag of ik ook armbandjes of kettinkjes wil maken. Dat geeft veel voldoening natuurlijk en dat komt dan ook wel op mijn agenda te staan. Maar voorlopig wil ik mij voornamelijk toeleggen op die basiscollectie van oorbellen omdat ik daar toch de meeste voeling mee heb.”
Makkelijker gezegd dan gedaan
Het maakproces bleek al gauw makkelijker gezegd dan gedaan. “Het is een proces van lange adem, want het vraagt veel scholing en techniek om de oorbellen helemaal op punt te krijgen. Je moet ten eerste heel geconcentreerd werken en op specifieke zaken letten. Zo mogen er geen luchtbellen of andere stofjes in de klei terechtkomen. Eens de klei in de oven gebakken is, moet het lastigste gedeelte nog komen: het slijpen. Dat is heel secuur werk dat veel tijd in beslag neemt.”
Maar hoe komt zo’n kleien oorbel nu eigenlijk tot stand? “Beginnen doe ik met het uitkiezen van de kleuren. Die bepaal ik altijd naargelang het seizoen. In de zomer opteer ik voor felle en warme tinten”, vertelt Liezelotte. “Vervolgens meng ik de kleuren, en dat is het moeilijke met klei. Je hebt wel enkele basiskleuren, maar daar moet je bijvoorbeeld zwart of grijs aan toevoegen en dat is verre van evident. Klei is te hard om met de handen te mengen, daarom gebruik ik een pastamachine om de klei in kleine, dunne velletjes te kneden. De volgende stap is de vormen uitsnijden alvorens ze in de oven af te bakken.”
“Met dit soort klei is het nog mogelijk om dit in de oven die je thuis hebt te doen, maar als je met porselein gaat werken, dan heb je een speciale oven nodig die tot 1200 graden kan. Tot slot volgt het fijnere werk: het slijpen en afvijlen van de ruwe stukken klei tot mooie, egale oorbellen. Dat is het minst fijne gedeelte van het werkproces, omdat dat een heel stoffige boel is”, aldus Liezelotte.
Meer info op www.atelierceramica.be
