Jos was minstens even passioneel als zijn broers waar het vuurwerk betrof, maar hij werkte het liefst in de luwte. Ze hadden de taken ook mooi verdeeld: Guy, de jongste, was de chemicus van het trio. Eugène hield zich bezig met de synchronisatie van vuurwerk en muziek en de impact van kleuren in het vuurwerk. Jos was de technieker van de drie en de man die het afschieten van vuurwerk veiliger maakte, onder meer met luchtdruk.
Meer dan vuurwerk
Maar er was meer dan vuurwerk maken, weet dochter Karin. “Onze vakanties stonden ook in het teken van vuurwerk. Zo bezochten we de vuurwerkfestivals in Monaco en Cannes. Mijn vader en zijn broers organiseerden zelf ook zo’n festivals, bijvoorbeeld in Knokke.” Toen die opdrachten minderden en minder gemeenten vuurwerk bestelden, vielen de broers terug op bestellingen voor het leger, de NMBS en de politie. Zo maakten ze Bengaals vuur voor de politie, rookpotten voor Defensie en knallers voor de spoorwegen. Die moesten machinisten extra waarschuwen voor werkzaamheden verderop.
Zeven generaties vuurwerkmakers
Kort na het overlijden van Eugène in 2000 werd de productie van Deurne naar Nederland overgeheveld en niet veel later verkochten de broers hun fabriek, die zeven generaties in de familie was geweest. “De eerste vermelding vonden we in 1788”, zegt Karin. Het bedrijf is opgericht in 1834. Dat was eerst gevestigd in de Lange Beeldekensstraat, later op de Herentalsebaan in Deurne.
Jos bleef tot aan zijn dood verknocht aan Deurne. Hij woonde er met zijn vrouw Maria in een serviceflat van Residentie Ravelsberg. “Hij heeft een knak gekregen door corona en vooral het overlijden van zijn jongste broer Guy in mei 2020 heeft hem aangegrepen. Dat het oud herenhuis dat op de Herentalsebaan dienst deed als kantoor van de NV Eug. Hendrickx stond te verkommeren, vond hij verschrikkelijk.‘Dat was tegen de afspraak’, zegde hij steeds.”
Jos Hendrickx laat een echtgenote na, drie dochters, zeven kleinkinderen en twee achterkleinkinderen. Zij herinneren zich hem als rasechte vuurwerkmaker, zo blijkt uit zijn rouwbrief: ‘Als het vuurwerk vol kleur, als de bloemekee heel fel. Een herinnering zo dierbaar. In gedachten geen vaarwel’.
